Siepelsaegh vol tranen : Moerbekkenkamp bedankt, Vinke proficiat en kaalslag op het Springendal

Er staan straks met de carnavalsoptocht in Ootmarsum ongetwijfeld mensen met tranen in de ogen. Tranen van het lachen, van de wind, maar misschien ook wel door emotie. Het is namelijk het laatste jaar dat de Moerbekkenkampers als wijk, meedoen aan de traditionele carnavalsoptocht door Ootmarsum.  De wagenbouwers en kledingcommissie kennen geen opvolgers en de conclusie mag dus zijn dat de wijk vergrijst. Het moet geen tranendal worden, maar het is toch erg spijtig dat deze altijd enthousiaste groep na 44 jaar geen onderdeel meer uitmaakt van de optocht. Voor de wijk Vinke, nu in combinatie met plan Brookhuis, lijkt er nog wel rek in te zitten. Daar geen tranen, maar lachende gezichten. De kans om eindelijk eens de eerste prijs te behalen is nu beduidend groter. Tranen van het lachen vallen ongetwijfeld tijdens het aangekondigde confetti gevecht tijdens de optocht tussen de raad van elf van de Siepeljonkers en “café ’t Opritje” aan de Smithuisstraat. Huize Sanchez is ‘het oorlogsgebied’ waar met scherp wordt geschoten en de kanonnen klaar staan. Een strijd, die met papiersnippers wordt gestreden. Luuk Oortmann had de tranen ook in de ogen toen een paar ski’s, die bij een ander op de schouder lag, zich in zijn voorhoofd boorde. De glip verraadde dat het menens was. Bloedmooie vrouw volgde op bloedrooie sneeuw, want er kwam zelfs een ambulance aan te pas om hem naar het ziekenhuis te brengen waar hij de nacht met de nodige verdoving mocht doorbrengen. Van de knappe nachtzuster heeft hij dan ook weinig meegekregen. Maar wat veel erger was, hij had een après-ski minder en dat deed nog het meeste pijn. Vanwege de hechtingen in het hoofd werd hem ook verboden om nog te gaan skiën. De volgende ochtend blèrde hij niet en bond zijn ski’s onder om ouderwets naar beneden te suizen. Veel tranen hebben veel natuurliefhebbers, nu er radicaal gekapt is langs de Hooidijk en op andere plekken in ons mooie bosgebied. Springendal werd voor menigeen tranendal en vooral het onbegrip spat er af.

De meningen zijn erg verdeeld over deze toekomstvisie van Staatsbosbeheer. Er moet meer heide komen, de oorspronkelijke natuur moet terug, maar het huidige plaatje, wat voor velen toch zo herkenbaar is, komt voorlopig en misschien wel nooit meer terug. Dan mag er best wel even gesnotterd worden. De natuur laat zich niet altijd vangen, dachten koeien aan de Denekamperstraat ter hoogte van hotel de Wiemsel. Twee daarvan braken uit hun weide en gingen aan de wandel. Via de oprit van het parkhotel  gingen ze naar de parkeerplaats. De Limousins voelden zich niet echt thuis tussen de limousines en liepen dus snel door naar het park, waar dit hotel tegenwoordig om bekend staat. Uiteindelijk werden ze door Tonnie oude Weernink, die wel van een biefstukje houdt, bij twee  Wiemselraspaardjes in de wei geparkeerd. In de hoop dat de eigenaar er geen traan om zal laten en ze niet terug kan vinden (en de chefkok wel!).
Het parkeren in de binnenstad is soms ook om te janken. Een bekende ‘koekenbakker’ kreeg een bekeuring, omdat hij zijn auto voor de zoveelste keer verkeerd had geparkeerd. Ook andere middenstanders blijven hardleers en zetten hun auto’s zo dicht mogelijk in de buurt van hun bedrijf. Parkeerplaatsen in de binnenstad zijn voor de aspirant klanten! Het is eigenlijk om te huilen, maar dat gaan we niet doen, want het carnaval komt er aan. Dat is een feest voor het volk en zeker voor ons als Siepels en het is een uitje, waar je niet van huilt, maar om van te genieten. Alaaf en heel veel plezier!!!!