Siepelsaegh met veel breuken

De Siepelsaegh is er een tijdje tussenuit geweest, want het is plotsklaps einde verhaal voor  ‘de Weekkrant Dinkelland’. Met stille trom, terwijl de Saegh daar zo mooi lawaai kon maken. Dat is dus niet meer mogelijk en dus is het fijn dat we de saegh zonder problemen op de site www.inenomootmarsum.nl kunnen plaatsen. In eigen hand heet dat. En dan is het ook wel weer een goed gevoel om elkaar op deze plek, bij wijze van spreken, de hand te schudden.  Tijdens de kaartverkoop voor de Zittingsavonden was het geen handen – maar hoofdschudden. Vier dames, waaronder Danielle olde Weghuis en Martina Windmulder kregen van Gerard Lammerink, de plekaanwijzer op de plattegrond, te horen waar ze nog konden zitten. Ze gingen akkoord en dan is de volgende stap dat de mensen achter de tafel deze reservering bevestigen en de kaartjes overhandigen. De kaarten voor die plekken zaten echter niet meer in de bak van Jan Bank, Roelof Hinderdael en Maureen Scholten. Ineens waren daar zwetende Othmarridders en dat komt eigenlijk alleen maar voor met het echte carnaval. Als in polonaise gingen ze op zoek naar de vermiste kaarten. Na een kwartier, absoluut geen carnavalsjubileum, bleken de kaarten er toch te zijn en kon Gerard een kruis zetten door deze zitplaatsen. Een kruis ging er ook bijna door het carnavalsfilmpje dat het college van Dinkelland opnam voor de sleuteloverdracht. Burgemeester John Joosten ging met de motor onderuit en brak zijn sleutelbeen. Het was echter nog wel knap dat de burgervader een lintje kon opspelden bij Ben Voorpostel, die als brandweerman werd onderscheiden. Nog van harte Ben! Er waren echter nog meer mensen, die zich hebben onderscheiden. Herman Damink liep met tafeltennissen gebroken ribben op en dat kwam echt niet door het pingpongballetje. Jeroen Oude Nijhuis ging na het bal, de opkomst van de Opperslepper, op zijn reis terug naar huis hard onderuit op een door nachtvorst glad bruggetje in het park, joa, joa….. De regisseur van het Slepvèènt gala brak daarbij zijn pols. Gelukkig heb je twee polsen en werd het ritme van een biertje drinken niet gebroken. Peter Johannink heeft gebroken met de vroegere werkplaats van zijn pa. Het pand werd gebruikt door de Siepeljonkers om dit te introduceren als de nieuwe Nette Toilette in Ootmarsum. Een mooie carnavalsgrap, maar in werkelijkheid is het gebouw opgekocht door hotel van der Maas. Wat er in komt is nog een geheim, want zelfs Peter weet het niet. “We wachten maar af, in dit straatje wil ik niet dwarsliggen.” Heel wat bomen zijn vorig jaar er bij gaan liggen, nadat Staatsbosbeheer de zaag er in had gezet. De afgelopen weken zijn Soweco mensen in fleurige kleding, bezig geweest om maar liefst 14.000 bomen en struiken te planten. Het was in ieder geval een mooi gezicht om deze harde werkers met niet camouflerende rode en gele hesjes, de bomen en planten te zien planten. Heel benieuwd naar het eindresultaat, dat duurt echter nog wel een paar jaartjes. Na heel wat jaren heeft Teun van de Vondel tijdens de gala-avond van de Othmarridders subtiel laten weten dat hij in 2021 zijn laatste optreden heeft als dichter van de Zitting. In 2022 zal hij gemist worden, maar ook dat wordt ongetwijfeld weer ingevuld. Veur dizze’n een friss’n, zoals hij zelf zegt en ook dat rijmt. Wisselingen zie je regelmatig gebeuren, waarbij de één het trouwens langer volhoudt dan de ander. Tijdens deze zitting was er het debuut van Imke Waaijer en zij bracht onder meer een ode aan Pey Stroot. Een pareltje in het programma, een sieraad om te koesteren en een eerbetoon aan een bijzondere Siepel, die de humor aan ziene boks har hangen.  Een mooi mens, een mooi afscheid en mooie herinneringen aan Ben Stroot.
De Siepelsaegh gaat dus verder via www.inenmootmarsum.nl. Suggesties en reacties kunnen naar het mailadres redactie@inenomootmarsum.nl en anders heeft iedereen altijd de vrijheid om de schrijvers rechtstreeks te benaderen. En als we het dan toch over vrijheid hebben dan zijn 3,4,5, 27 april en 4 en 5 mei belangrijke data  om vrij te houden, dan vergeet men 75 jaar Vrijheid niet. Dat mag je natuurlijk nooit vergeten, doe mee met de activiteiten, want dat verdient de organisatie, die keihard werkt om er iets heel bijzonders van te maken.