Siepelsaegh 2019 naar 2020

Het Bijbels Kerstspel op het terrein van het Openluchtmuseum bleek een succesvol gebeuren. In een gemoedelijke sfeer liepen de bezoekers vanuit het ene tafereel het andere binnen. Toch was het een tijdje wat minder gemoedelijk, want de schapen in de boomgaard ontsnapten, nadat een kameel om hun tijdelijke graasplek heen liep. De toch door de wol geverfde schapen, schrokken zich een bult (of twee) en sprongen over het schrikdraad waar op dat moment geen stroom op stond.  Raymond Teikotte zei nog: “Nu heb je het schoap aan het drieten, geen stroom dan krijg je spanning!” En geen herder te bekennen. Daardoor zijn zij het zwarte schaap van het Bijbels Kerstspel geworden. In ieder geval is wel duidelijk geworden dat als er één schaap over de dam is de rest ook volgt. Ze liepen zelfs over de ‘dam’ rond de visvijver, zes schapen. Melissa Bruns, die we zeker niet als zevende schaap willen bestempelen, probeerde om de beesten te laten stoppen.  De losgebroken viervoeters gingen via de parkeerplaats van de Schalm het park tegenover de school  in, maar het gras daar bleek niet groen genoeg om te stoppen. Gelukkig stonden er een aantal mountainbikers en die werden door Melissa Bruns ingeschakeld als herdershond om de verloren schapen bijeen te drijven. Op het achterste KOSC veld kwamen ze uiteindelijk tot stilstand. Boer Bruggink werd gebeld en die kwam met een veewagen en een bak voer. Hij rammelde even en de schapen kwamen als makke lammetjes naar hem toe en liepen zo de veewagen in.  De schaapjes zijn geteld en het Bijbels Kerstspel verliep verder alsof er niets was gebeurd. Velen hebben zelfs niets gemerkt. Chris en Maria van Benthem merkten op Eerste Kerstdag dat er nog geen enkel licht viel te bespeuren bij ’t Pläske, terwijl ze daar toch hadden gereserveerd voor hun kerstdiner. Maria, niet die van Jozef, maar van Chris, probeerde de moed er in te houden door op te merken dat ze wat vroeg waren en dat om 17.00 uur de lichten ongetwijfeld aan zouden gaan. Dat bleek dus niet het geval en ondanks de reserveringsbevestiging bleven de deuren gesloten. Bij het stadscafé brandde wel licht en daar konden Maria en Chris nog wel een portie bitterballen bestellen. Op vier van deze porties liepen ze weer terug naar huis. Gelukkig hadden ze ’s avonds nog een verjaardag en Chris heeft daar dan ook geen rondje hapjes overgeslagen. De reservering bleek achteraf via een boekingssite en niet via ’t Pläske zelf te zijn gegaan, en zo liep het mis. Chris en Maria mogen als pleister op de wonde nog een keer dezelfde route van Laagsestraat naar Kerkplein lopen, voor een gratis diner. En dat is een mooi gebaar aan het einde van dit oude jaar. Anneke van Zuilekom had in het laatst van 2019 nog een volledig nieuwe ervaring. Op “derde Kerstdag” reed ze met de auto richting Tubbergen om daar haar wekelijkse baantjes te trekken in het zwembad. Op de Kuiperberg werd ze aangehouden door de politie voor een alcoholcontrole, de zogeheten restcontrole. Ondanks de uitstraling van Anneke, niet bepaald het type waar ‘het alcoholgebruik’ van afstraalt, moest ze toch blazen. Het klonk als een midwinterhoorn tijdens de kerstwandeling (vrijwel niet dus), maar ze mocht vertrekken, door naar de grote waterbak. Van binnen en buiten schoon. Tijd ook voor de Saegh om te vertrekken. Het jaar 2019 zit er op. In veel opzichten een bijzonder jaar. Veel bekende Ootmarsummers zijn ons ontvallen en dat heeft, zeker op het einde van zo’n jaar, toch veel impact. Herinneringen doemen op, maar verdwijnen ook weer achter de horizon van 2019. We nemen ze mee naar de zonsopkomst van 2020 en dus laten we hopen dat het voor een ieder een zonnig jaar mag worden. Völ heil en zèèg’n!!!!