“Als loper word je gedragen”

De ‘Blauwe Dinsdag’ zit er op. Het is de eerste dag van de Nijmeegse Vierdaagse. Toch altijd spannend hoe de benen zich houden, want het zijn toch ‘de onderdanen en hun voeten’,  die van groot belang zijn om de 30, 40 of 50 kilometer tot een goed einde te brengen. De ‘Ootmarsumse’ delegatie heeft deze eerste dag goed kunnen verteren. Ook hier wel wat twijfels, want blessures en andere ongemakken speelden mee. Na de eerste dag is er dan toch die opluchting. Op de Wedren, de aankomstplaats, wordt er gelachen, ervaringen gedeeld en is er die eerste slok van of een heerlijk glas bier of een ander drankje. Onze reporter Alphons Weierink heeft er een mooi verslag van gemaakt en dat brengt ons dicht bij de deelnemers en vooral hoe dit top wandelevenement wordt ervaren door de vele wandelaars. De steun onderweg is hartverwarmend en dus krijgt Alphons de lach niet van zijn gezicht. Het is meer dan duidelijk: “Als loper word je gedragen” Hieronder zijn relaas van deze eerste ‘blauwe’ dag. Morgen de ‘roze’.

De eerste dag zit erop: over voldoening en die eerste slok
“Het houdt niet op. De lopers blijven binnenkomen. Het is dinsdagmiddag vier uur. Alle zitplaatsen op de Wedren zijn bezet. Maar steeds meer gele, rode en blauwe bandjes melden zich. Ze hebben er respectievelijk 40 en 50 kilometer opzitten. In uren uitgedrukt: tussen de elf en twaalf uur hebben zij gelopen. De eerste dag van de Nijmeegse Vierdaagse zit er bijna op. Zij, die hun bandjes hebben laten scannen, gaan op zoek naar wat drinken. Bier of anderszins. En zoute chips. De gezichten vertonen de inspanning van deze eerste dag, de ledematen wat verkrampt, maar bovenal is de voldoening zichtbaar bij de lopers. Nu even zitten, wat ontspannen en wat drinken. Het mag, het moet. De sfeer op de Wedren is opperbest. Het is Nijmegen op zijn best.
Maar wat een dag, deze zogeheten Blauwe Dinsdag. Vanaf de start gaat het in alle vroegte de stad uit en de iconische Waalbrug over. De zon komt op en schijnt op de tienduizenden wandelaars, die in een onafgebroken stroom over de brug lopen. Het blijft bijzonder, om niet te zeggen uniek. Even omkijken naar de skyline van Nijmegen met de Waalkade en dan linksaf richting Oosterhout, de Betuwe in.

Feest en vrolijkheid
De eerste kilometers vol met de westenwind in het gezicht. Maar dat mag de pret allerminst drukken. Waar we ook langskomen; overal is het feest en is er muziek. Oldenzaal heeft z’n carnaval, Ootmarsum de Paastradities en Nijmegen z’n Vierdaagse. Onvergelijkbare grootheden, ik weet het. Maar intrinsiek komt het allemaal op hetzelfde neer: feest, vrolijkheid en tradities. Het hele jaar wordt ernaar toegeleefd en als het dan een keer zo ver is…

De doorkomst in Valburg is een voorproefje van wat er verder deze dinsdag gebeurt. Wat een feest overal, wat een enthousiasme. Het verdrijft de eerste pijntjes. In Elst proeven we de eerste kersen en pruimen. Over de smaak ervan valt niet te twisten; héérlijk. Ik blijf me verbazen over wat er allemaal wordt aangeboden. Kinderen, van klein tot groot, mensen van jong tot oud; als lopers kunnen we ongebreideld kiezen tussen snoep, fruit of wat ook maar. Tot zelfs poffertjes en gebakken eieren toe. Het kan niet op.

Wennen
Voor alle lopers uit Ootmarsum en omgeving is het even wennen, zo’n eerste dag. Trainen is goed, maar nu komt het erop aan. En het moet gezegd; iedereen komt goed voor de dag. Ook Annet Feldman die niet kan terugkijken op een echt goede voorbereiding voor haar 14^eVierdaagse. ,,Ik had”, vertelt Annet, ,,aften in de mond. De tong en de lippen kapot, heel vervelend en pijnlijk. Daardoor kon ik niet of nauwelijks eten. Alleen wat soep en vla. En dat zes á zeven weken lang. De kracht verdween langzaam. Echt goed trainen was er dus niet bij. Een paar keer 30 kilometer en dat was het wel. De laatste anderhalve week kon ik eindelijk weer wat eten.” Desondanks ging haar eerste dag zeker niet slecht. ,,Het viel mij echt niet tegen. Ik heb nu een beetje een idee wat ik kan. Daarom zie ik de rest van de week wel positief in.” Annet en Rudy liepen het eerste uur samen met Freek Keupink. Hij loopt ook de 30 kilometer, omdat hij kampt met een blessure. Maar het ging goed. Dat biedt perspectief voor de rest van de week.

Uitgestoken handjes
Ja, en dan die doorkomsten in de verschillende plaatsen. Als je het al moeilijk hebt, dan verdwijnt dat als sneeuw voor de zon. Het enthousiasme, de vrolijkheid, het plezier, al die muziek; als loper word je gedragen. Ik krijg de lach niet van mijn gezicht. En dan die spontaniteit van de kinderen ; lekkere dingen aanbiedend of op jacht naar een souvenir van de vele militairen uit de hele wereld. Maar vooral, die uitgestoken handjes kan ik niet weigeren. Die gezichten als ze een high-five krijgen.

In de Betuwe onafzienbare rijen met ontelbare fruitbomen. Opvallend ook de vele nieuwe en grote huizen van de tuinders naast oude en authentieke boerderijen.  In Elst gaan we op de foto met de burgemeester van de gemeente Overbetuwe. Zij, Patricia Hoytink-Roubosz, heeft zich er helemaal op voorbereid. Met een lijst van een schilderij voor de foto en natuurlijk helemaal in het blauw. Het is immers niet voor niets de Blauwe Dinsdag van de Vierdaagse.

Mooiste aanblik
Langzaam maar zeker eisen de kilometers hun tol maar de laatste tien kilometer helpt het publiek ons. Helemaal in Lent, en als we daar zijn, krijgen we de Waalbrug weer in het vizier. De finish nadert. De mooiste aanblik van vandaag”, zegt een meelopende politieman veelbetekenend. Voor hem is dit de eerste Vierdaagse.

En dan is daar de Wedren. In de zon en vol muziek. Het eerste biertje is onbetaalbaar. Evenals de gezichten van al die mannen en vrouwen met rode, gele en blauwe polsbandjes om. De voldoening spat er vanaf. En zo hoort het ook. We komen op de Wedren de eerste – trouwe – supporters tegen uit Ootmarsum; Ans en Toon Bruns met kinderen en kleinkinderen. Zij staan de komende dagen langs de kant om de lopers aan te moedigen.

Roze Woensdag
Morgen de tweede dag; Roze Woensdag. Traditiegetrouw de dag met de meeste uitvallers. Maar het Ootmarsumse kamp is vol vertrouwen. We hebben morgen ook een jarige in ons midden; hij wordt 65 jaar. Wordt dus vervolgd.”

Alphons Weierink