Het voelt goed dat het draagvlak voor de 4 mei viering in Ootmarsum steeds groter wordt. Dat heeft niet alleen te maken met het feit dat we dit jaar 80 jaar vrijheid ervaren. Maar zeker ook met de huidige dreigingen in deze wereld. Niet alleen de ouderen, maar ook andere generaties lieten zich zien en horen en dat is echt een mooi gegeven. De belangstelling was in ieder geval groter dan ooit en dat had ook zeer zeker te maken met de deelname van de leden van het OLC en SPORRO, die 5 mei het Bevrijdingsvuur naar Ootmarsum brengen. Het Bergplein en een deel van de Ganzenmarkt stond helemaal vol om daar op indrukwekkende wijze stil te staan bij de slachtoffers van oorlogen en geweld.
Herdenkingsbijeenkomst
In de Simon en Judaskerk werd de 4 mei viering begonnen met een herdenkingsbijeenkomst. In een heel goed gevulde kerk was het welkomstwoord voor wethouder Rob Olde Kalter. Hij memoreerde onder meer aan de bom, die het Bergplein op 30 januari trof met als gevolg dat de nog jonge Johan Heupink en onderwijzeres Fenne Davids het niet overleefden. “We staan echter niet alleen stil bij hen, die het leven lieten, maar ook bij de gewonden. Niet alleen hier in Ootmarsum, maar op zoveel plekken in ons land. Morgen is het 5 mei en dan vieren we de vrijheid. Dat moeten we blijven doen, ondanks de onrust in deze wereld. We merken nu strijd en polarisatie op veel plekken. Leiders zijn niet verbindend, maar verdelend. Laten we respect hebben voor hen, die voor ons gestreden hebben. Laten we bruggen bouwen. Verbinding zoeken vraagt om moed, maar we moeten onze vrijheid nooit loslaten, koesteren en dat ook zeker waarderen. Ook na 80 jaar moeten we onze vrede blijven doorgeven,” sluit Rob Olde Kalter zijn welkomstwoord af. Ondertussen had het dameskoor Stem en Klank al een mooi nummer laten horen en na Rob Olde Kalter volgde er een samenzang.
Martine Sanders, namens de scouting Ootmarsum, vertelde over de berichtgeving in de media waar je niet echt vrolijk van wordt. Ze liet ook weten dat er kritische mensen zijn, die niet langs de kant blijven staan en opkomen voor het onrecht. Ook zij sprak haar waardering uit voor allen, die voor onze vrijheid hebben gevochten.
Dominee Roelof Kloosterziel liet ook zijn gedachten terugvloeien naar 30 januari 1945 toen de bom op het Bergplein ontplofte met desastreuze gevolgen. “Die dodelijke lading van de Engelse bommenwerper kwam door een zinloze fout terecht op dit Ootmarsumse deel. Het kostte twee onschuldige burgers het leven en daarnaast nog enkele gewonden, die voor hun leven zijn getekend. Deze Tweede Wereldoorlog was een dieptepunt voor de mensheid. Daar moeten we van leren, blijf dus gedenken. Maar ook nu is er angst, of is het gemakzucht of onverschilligheid en dus wegkijken. Soms weet ik het ook niet, want de geschiedenis blijft zich herhalen. Nu met drones, afstandsraketten en gebruik maken met de ‘internet’ mogelijkheden. Zelf ben ik zelf teruggegaan naar die nacht op het Bergplein. Je weet niet of het geluid van je vriend of vijand is. Naar het heden denk ik aan de top van de NAVO straks in Den Haag en daarnaast voel je dat ook in Moskou en Bejing wordt ook ‘de toekomst’ besproken. Voor ons moeten we blijven gedenken en de hoop uitspraken dat we onze vrijheid in stand kunnen houden. Daarvoor moeten we ons blijven inzetten,” laat dominee Kloosterziel weten.
Na een samenzang las Karin Baanstra het volgende gedicht voor: 
Tachtig jaar ‘vrijheid’
Tachtig jaar vrijheid een generatie lang
en toch blijven we tot in onze vezels bang
de koude oorlog, het ijzeren gordijn
kruisraketten, Joegoslavië, wat deed het pijn
In Nederland hebben we tachtig jaar oorlog gekend
Spanje, Alva, Willem van Oranje, de historie is ons bekend
In onze tijd tachtig jaar vrede een generatie lang
en toch blijven we tot in onze vezels bang.
Altijd dreiging en dicht in onze omgeving
voelen we de bommen als een aardbeving
Nooit is het rustig in deze wereld vol gevaren
steeds weer willen mensen elkaar niet sparen.
Tachtig jaar oorlog betekende het begin van de Gouden Eeuw
zijn we nog steeds trots op die Oranje leeuw?
Dat moeten we zeker en vooral blijven strijden
om samen dat oorlogsgeweld te vermijden.
Sta op mensen ook al ben je tachtig
maak het leven voor ons nageslacht prachtig.
Onze toekomst, geef het een grote kans
Wereldleiders breek voor de vrede een lans.
Het Bergplein, een klein slagveld, tachtig jaar geleden
voor Ootmarsum een zwarte bladzijde uit het verleden
Veel treurnis, maar toch rechtten de Siepels hun rug
Nog steeds slaat die gebeurtenis een toekomstige brug.
Het verleden met pijn, het heden ook vol zorgen
maar geef de toekomst een zorgeloze, vredige morgen.
Sta op lieve mensen, want iedereen is nu van belang
in deze wereld en in al onze vezels bang
Geef onze kinderen een toekomst vol vrede
waar de angst achterblijft in het verleden.
Laat de hoop in ons hart nooit doven
blijf in de goedheid van mensen geloven
Geef de wereld eeuwenlang het volle licht
en laat dat klinken in een meer dan positief bericht.
Koester tachtig jaar vrijheid iedere dag weer
weg met doemdenken, nooit meer een sneer
laat wereldleiders weten, we willen geluk
voor iedereen en alles, maak dus de wereld niet stuk.
Weg met geweld, weg met geld en met macht
Liefde tonen dat is de enige kracht
om deze wereld te redden en te bewaren
en ook om vele levens te sparen.
Tachtig jaar vrijheid, echt iets om te vieren
het wordt de hoogste tijd om de wereld liefdevol te versieren
met geloof, hoop en liefde dat nooit zal stoppen
mogen onze harten voor altijd vredig kloppen.
Naderhand was er de Stille tocht onder geleide van de trommelslagers van de harmonie. Ondertussen beierden de kerkklokken en sloten nog meer mensen aan. Veel belangstelling van jong en oud en dat voelt goed. Op het Bergplein was er the Last Post en een indrukwekkende ‘Sound of Silence’. Een volgende keer zou het mooi zijn dat er meer verteld wordt. Namens wie worden de bloemstukken gelegd en ook wat er precies staat te gebeuren. Dat doet niets af aan de inhoud van deze 4 mei viering, die bij velen ongetwijfeld veel indruk heeft gemaakt. Ook na 80 jaar moeten we als burgers ‘de strijd’ om vrede aan blijven gaan.
