Het bedrijf ‘Panera’ exploiteerde ooit vijf restaurants en het concept voor dit bedrijf ontstond, nadat de oprichter zich als vrijwilliger had aangemeld bij een voedselbank. Hij besloot een efficiëntere manier te bedenken om voedsel beschikbaar te maken voor behoeftigen. Hij ging uit van de veronderstelling dat mensen, die dat kunnen, bereid zijn een hogere prijs te betalen voor voedsel en dat ze op die manier betalen voor hen die dat niet kunnen.
Socialisme op kleine schaal
In 1875 schreef Karl Marx zijn beroemde regel: “van ieder naar zijn vermogen, aan ieder naar zijn behoeften”. Dit betekent zoveel dat iedereen naar zijn vermogen werkt en dat dan iedereen naar behoefte kan krijgen of nemen. Een bijzondere gedachte en zijn formulering is geschroeid in het bewustzijn van elke socialist en pseudo-socialist. Het klinkt zo goed, het lijkt zo logisch en zo onbaatzuchtig. Panera testte Marx’ uitgangspunt en het bleek in de praktijk niet te werken.
De stelling van Marx werkte niet en de mensen, die het konden betalen bleken niet bereid meer te betalen. Eveneens waren mensen niet bereid naar draagkracht te betalen. Het bleek te optimistisch en te idealistisch. De restaurants waren niet levensvatbaar en leden forse verliezen. Deze verliezen werden toegeschreven aan studenten, die het restaurant bezochten en aten zonder te betalen of aan de daklozen, die het restaurant vaak bezochten.
Socialisme faalt altijd
Het socialisme vreet aan de levenskracht van eens gezonde economieën, of die nu klein of groot zijn. De lijst van economieën die verwoest zijn door het socialisme is lang en groeit nog steeds en er zijn geen succesverhalen te vertellen. Moderne progressieven willen graag Scandinavië aan halen en beschrijven dan een tijd die bijna vijftig jaar in het verleden ligt; hierbij ‘vergetend’ dat Zweden nu een verdeeld land is.
Ook het ‘van-de-wieg-tot-het-graf welvaartssysteem’ van de PvdA uit de jaren 60 en 70, in Nederland mislukte. Elke groep socialisten gelooft dat ze de socialistische rampen uit het verleden kunnen vermijden. Zij zijn de slimme, jonge en onbaatzuchtige mensen die de doelen van Karl Marx willen verwezenlijken.
Verantwoordelijkheid nemen
Het falen toont de inherente denkfout van het socialisme aan. Het socialisme ontneemt het element van persoonlijke initiatieven en verantwoordelijkheid. Socialisten hebben het moeilijk met persoonlijke verantwoordelijkheid, omdat dit ongelijkheden creëert. Elk systeem heeft mensen nodig die verantwoordelijkheid willen dragen en uitoefenen en er zijn mensen die dat niet doen of niet willen. Wat maakt dat iemand wel verantwoordelijkheden neemt en waarom wil een ander dat niet? Waarom wordt de één ondernemer en neemt de ander genoegen met een leven in loondienst? Degenen die ‘verantwoordelijk’ zijn, zullen elk initiatief nemen dat een systeem toelaat en zullen bloeien ten opzichte van degenen die ‘onverantwoordelijk’ zijn. Het resultaat is vaak de ongelijkheid, die als onrechtvaardig ervaren wordt door de ‘onverantwoordelijken’, waarbij gemakshalve vergeten wordt dat ieder mens initiatieven kan nemen.
Laissez-faire (laat maar gaan)
Een laissez-faire economie is een model die haaks staat op het socialistische model waarbij een overheid niet ingrijpt in de marktwerking van de economie. Wij, Nederland/Europa, hebben te maken met een geleide en communistische economie, waarbij de overheid door regelgeving, subsidies, belastingen boetes, sancties en straffen die economische richting wil bepalen. Met alle consequenties voor de grootte van het overheidsapparaat! Denk bijvoorbeeld aan het woud aan regelgevingen waar een ZZP’er mee te maken heeft en waardoor deze amper nog aan ondernemen toekomt! Of de actuele toestand rond de stikstof-waanzin die de belastingbetaler miljarden euro’s gaat kosten.
Een mens is inherent goed
Vrijwel alle mensen zijn goed en willen goed doen. De meesten van ons huldigen, misschien onbewust, de gouden leus: ‘Wat u niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.” We willen als mens vrij zijn, we willen kunnen leven zoals we dat zelf willen en de vrije keuzes maken, die daarbij horen. We willen in gezondheid, met een helder hoofd een hoge leeftijd halen, zorg dragen voor onze nakomelingen, voor de natuur en de planeet en daar hebben we vrijheid (= geld) voor nodig.
Socialistische/communistische leiders doden initiatieven en maken de mens afhankelijk, apathisch en afwachtend. Daarvoor zijn we niet hier op de wereld; we zijn hier om uit te vinden waarom we leven en wat het doel van het leven is. Daar heb je veel vindingrijkheid en initiatieven (initiaties!) voor nodig!
Frederick
