Siepelsaegh in de Coronatijd

Het leken zo op voorhand rustige  vakantieweken in Ootmarsum te worden.  Geen enkel evenement. Toch werd het in het hoog – en naseizoen bijzonder druk in ons plaatsje. Het leidde er toe dat de gemeente en de ondernemers maatregelen wilden nemen. Terrassen werden vergroot en het Kerkplein omgedoopt tot parkeerplaats. Al dat blik voor de kerk was duidelijk tegen het zere been van enkele Siepels, die liever andere vormen in hun blikveld zagen. Als blikken konden doden… Een actie kon niet uitblijven en bloembakken werden naar elkaar geschoven om de ingang naar het plein te versperren. Marco-rona Scholten had aan anderhalve meter genoeg en schoof de bloembakken weer uit elkaar, zodat hij zijn Oranje bus niet te ver van huis kon parkeren. Een hotelier werd verdacht en Jos Bosch hield zich buiten schot door te melden dat ze van niets wist en dat het een ver van haar bed show betrof. Letterlijk valt daar al over te twisten, pakweg 100 meter, maar figuurlijk was daadkracht en openheid nog meer wenselijk geweest van de BIZ voorzitster. Dan was één persoon niet op de pijn-Bank gelegd.
Gelukkig is er ook leuk nieuws. De komst van de olifantjes in Dinkelland is een doorslaand succes. Veel mensen komen er op af en wandelend, fietsend of met de auto heb je een ontmoeting met deze veelkleurige dombo’s. |

Vooral Groentebroertje Toon van Gemert was erg blij met de verlenging van een maand van het verblijf van deze ‘goede doelen dieren’. Marktkoopman Toon gaat namelijk op zijn wekelijkse marktdag niet meer gewoon wandelen, maar op safari! Men zegt dat hij zelfs een bos peen meeneemt om de beesten te kunnen voeren.  Wat zal het leuk zijn als er nog een olifantje voor Toons marktkraam komt te staan. Marco, kun jij in plaats van een bloembak ook een olifant verschuiven? …………

Renée van Helden, fitnessinstructrice en therapeut bij Fyon, wilde een avond minder  werken en dus moest één van de fitnessgroepen afscheid van haar nemen. Ze zegt nu een stel sportievelingen vaarwel, waarbij de humor niet op straat maar op de matjes ligt. Tijdens haar één na laatste les stond er geen muziek aan en dat viel Hans Lansink, die steevast vijf minuten te laat is, als eerste op. De groep kreeg het over muziek en Hans liet horen dat hij maar één lied uit zijn hoofd kende, namelijk ‘Ik ben een kind van Maria’. Heel bijzonder, maar voor Renée niet een tot de verbeelding sprekend nummer. Bij haar afscheid kreeg ze dus van Hans de tekst van dit lied en die zal nu wel boven haar bed hangen. Halleluja!!
Het is geen Hallelujatijd door het halsstarrige Coronavirus. Bijna iedereen loopt nu met zo’n kleine burka om mond en neus door de winkels.  Rebecca Lentelink-oude Weernink liep door de teststraat in Denekamp. Ook zij was bang dat ze COVID 19 onder de leden had. Niet de ziekte, maar de test zorgde voor leed, letterlijk en figuurlijk, want het teststokje bleef vastzitten in haar neus. Ze stak echt niet haar neus in andermans zaken, maar het stokje stak wel. De verpleegkundige kreeg het er maar niet uit en dus bracht Rebecca een bezoek aan het ziekenhuis in Almelo. Op de (niet corona) afdeling heeft een vriendelijke KNO arts het teststokje zonder geslijm uit haar neus gepeuterd. Positief is wel dat Rebecca uiteindelijk negatief was. Initiatiefnemer en huisarts Dennis Olde Riekerink haalde zijn neus niet op voor het ontstane ongerief en belde haar naderhand en stuurde ook nog eens een Coronavrij bloemetje. Rebecca viel dus uiteindelijk met de neus in de boter en haalde opgelucht en reukvol haar neus op.

Een verhaal met een goede afloop, maar de kans op het verspreiden van het virus is nog steeds groot. Uiteraard willen we niet belerend  doen, maar mensen pas op, het is en blijft, te voeden met  een gezonde dosis zelfdiscipline, onze eigen verantwoordelijkheid. Hou je dus aan de regels maar…………blijf ook relativeren.  Het is een rare tijd, maar mensen met nuchtere gedachtes weten daar goed mee om te gaan. Dat gebeurde ook tijdens de laatste wedstrijd, die KOSC 1 nog speelde voor de tweede Coronagolf. Het moest zonder publiek langs het veld.  Dan zou je dus, om in voetbaltermen te blijven, de meest trouwe supporter, Jan Schulten, buitenspel zetten. Dat kan niet, en dus stond Jan na vele jaren weer eens vermeld op het wedstrijdformulier. Vroeger als keeper, nu als hersteltrainer. De andere trouwe supporters, die niet op ’n Tooslag mochten komen, stonden vanachter het hek luidkeels de ploeg aan te moedigen. Deze achterhetheksupporters vonden ook een oplossing en zo is er nog heel veel mogelijk om toch door deze Coronatijd te komen. Dus blijf positief en zo mogelijk negatief natuurlijk.
Iets positiefs gebeurde tussen de twee Coronagolven door in een pretpark in de omgeving. Een hele donkere, bijna zwarte man (ja we durven het te zeggen) nam plaats in een mandje van de zweefmolen. In de andere mandjes zaten zijn kinderen. “Ik voel me net een aap in een kooi,” riep de donkere man naar zijn kroost. Moeten wij eens zeggen!  Niet meer doorslaan in gedram over discrimineren dus, maar relativeren.
Praten doen we wel over het verrassende besluit van Jan Grimberg om zijn levenswerk te verkopen.  Jan noemde als één van de redenen dat hij jarenlang dag en nacht heeft gewerkt en dat moet haast kloppen, want er brandde altijd licht in de supermarkt. Hij heeft ook al een blauwe stalen boog op het parkeerterrein laten zetten met het woord Welkom er op. Je moet dan wel een bepaalde hoogte hebben. Het personeel kan dit blauwe gevaarte mooi versieren met dennengroen, roosjes en de tekst “Adieu Jan”. Nog beter ‘AH dieu Jan’. Respect voor deze man, die als relatief kleine grutter toch uitgegroeid is naar een grote onderneming, die voor Ootmarsum veel heeft betekend. Veel jongeren kregen in de loop der jaren de kans om bij AH/JG te werken en zich verder te ontwikkelen. Jan kan zich hopelijk straks als rentenier verder ontwikkelen en dus:  Bedankt en Good Goan!!!