Siepelsaegh

Tjeminee, wat gebeurt er dit jaar toch veel in ons stadje en wat verspreidt het nieuws zich snel. Het lijkt wel een virus. Net alsof iedereen weet dat de zittingsavonden niet doorgaan in deze Coronatijd. Drie nieuwe kerstbomen sieren het Kerkplein en ze staan er echt in alle glorie. De kosten bedragen exclusief 17.000 euro, maar er zitten dan ook wel 17.000 lichtjes in, en in dat licht is één euro per lampje weer een schijntje voor dit mooie schijnsel.

Het opzetten van deze bomen zorgde voor de nodige commotie en verliep wat minder glorieus. Niet alle lagen van de constructies bleken uitwisselbaar en zo werd het een hele klus om alle takjes op de juiste plek te krijgen. Laag bij de grond lukte dat nog wel. Maar hoe hoger, hoe meer risico. Voor jonge Siepeljonkers is dat niet een probleem, maar een dag later moesten een tweetal Siepels op een hoger niveau werken dan ze normaal gesproken doen. Khaled Fawzy en Arthur Lentelink stonden niet met beide benen op de grond, maar op de hoogste sport van een ladder of in het bakje van een hoogwerker. Maar ondanks knikkende knietjes mag het resultaat er zijn.  De bomen geven echt licht in deze in veel opzichten donkere tijd.

En dan komt daar nog eens “I love O’sum” overheen. Een initiatief van ‘Ootmarsum schittert’ en dat werd allesbehalve schitterend ontvangen. Alphons Weierink gooide op zijn Facebookpagina een knuppeltje in het hoenderhok door te vragen wat men van dit initiatief vond. Als je al die reacties leest, dan bedenk je je als (jonge) initiatiefnemer nog wel honderd keer en pak je zoiets waarschijnlijk nooit meer aan. We doen deze mensen daardoor toch tekort. Noem het jeugdig enthousiasme, modern inzicht, misschien niet helemaal doordacht, maar er gebeurt in ieder geval iets en we moeten zeker niet alle nieuwerwetse ideeën met ‘onze’ reacties drastisch de kop indrukken. Dat betekent trouwens niet dat we alles hoeven goed te keuren. Volgens verhalen was het budget niet groot genoeg om “I love Ootmarsum” voluit te schrijven, maar wellicht is er nog een potje of sponsor te vinden om de letters “otmar” aan O’sum toe te voegen. Is wel de vraag of het dan nog op het kerkplein past, maar misschien zou dit kunstwerk ook tot zijn recht komen bovenop de Kuiperberg, of in het veld voor Engel’s tuin. Maar ook daar zal wel iemand bezwaar tegen hebben. Kun je wel mooie foto’s maken van dit object met een mooi achtergronddecor.  We all love Ootmarsum en dat geldt voor de meeste ouderen en de meeste jongeren.

Peter Johannink behoort tot de ‘ouden’ en dus komt er een einde aan een bijzonder tijdperk. De winkel van Johannink is dicht en dat doet echt wel een beetje pijn. Peter is ook een Siepel die van Ootmarsum houdt en zich altijd ingezet heeft voor ‘zijn’ stadje. De winkel was een begrip, maar het is ook begrijpelijk dat Peter zijn laatste speeltje heeft ingepakt. Eigenlijk moesten we er een middenstandsmonument van maken. Onlosmakelijk met Ootmarsum verbonden. We love Peter Jo’nink!……….. (ook op het Kerkplein?)

De artikelen die Peter heeft verkocht gaan we misschien nog wel een keer tegenkomen, maar dan op de Mors waar een echte kringloopwinkel is gekomen. Deze wordt gerund door Ingrid en Rudi Tukkers met hulp van veel enthousiaste vrijwilligers en mensen die niet direct een plek op de arbeidsmarkt kunnen krijgen. Een sociaal gebeuren en hopelijk heeft deze winkel een goed fundament. In de voormalige hout- en bouwhandel Ootmarsum van Henk ter Braak moet dat toch zeker een stabiele basis hebben. Veel succes in ieder geval.
Zonder keukengereedschap is eten koken niet makkelijk en zeker niet als je net als Ben Steinmeijer een hobby-kok bent. Ben heeft een heel keukengereedschapsassortiment, alleen een staafmixer miste. Deze wou hij lenen bij noaber Thomas en vanaf dat moment kreeg hij de passende bijnaam: Ben Staafmisser. Jeanet Versteeg wilde bij Albert Heijn vijf euro wisselen. “Waarvoor?” vroeg de kassière, doelend op welke munten ze moest pakken. “Ik wil onderweg naar huis nog biologische eieren halen!” Hmmmmm……………. Sinterklaas was wel onderweg naar Ootmarsum, maar voor een intocht met kinderen was helaas geen mogelijkheid. Dus bedachten een aantal middenstanders een commerciële Sint en aan de hand van social media werden er in de avonduren een tweetal avonturen opgenomen en later online gezet. Een spektakel waar zelfs de politie nog aan te pas kwam. Gelukkig kon de echte Sint nog wel op schoolbezoek en zelfs alle kinderen die in quarantaine zaten werden (op veilige afstand) thuis in de tuin bezocht. Zo gingen de vele kinderhartjes toch nog sneller kloppen, net als de hartjes van Khaled en Arthur…..