Na een werkelijk zinderende finale werd Gerald Wassink voor de tweede keer in zijn biljartcarrière de trotse bezitter van de felbegeerde Zilveren Roos. Hij versloeg in zijn eerste partij Albert Slot en moest in de allesbeslissende wedstrijd vol aan de bak om Niek Beltman voor te blijven. Dat lukte, omdat zijn tegenstrever, na een adembenemende eindsprint, op slechts één carambole bleef steken van zijn gevraagde puntentotaal. De ontlading bij Gerald Wassink was groot, want zelden eindigde een finale in een dergelijke spannende ontknoping.
In café Blom was het voor de finale al een bijzonder sfeerrijk gebeuren. Supporters hingen allerlei plakkaten en leuzen op en zorgden voor een stuk gezelligheid in het Ootmarsumse biljartpaleis. De finale heeft nog nooit zoveel toeschouwers getrokken en dat had ook alles te maken dat Gerald Wassink en Niek Beltman beide lid zijn van carnavalsvereniging de Hènige Slepvèènt. Die club steunde hun helden. Daarnaast werden dit keer de finalisten ook op een bijzondere wijze voorgesteld. Albert Slot kreeg de bijnaam ‘the Scottish Highlander’, terwijl Gerald Wassink als ‘Slobberking’ werd aangekondigd. De derde finalist, Niek Beltman, gaat voortaan als Niek the Butcher door het leven.
Albert Slot beet met Niek Beltman het spits af. In deze eerste finalewedstrijd bleek al direct dat dit toch bijzondere wedstrijden zijn. Beide spelers wisten niet altijd hun zenuwen in bedwang te houden. Albert Slot begon redelijk en kende na 3 beurten een voorsprong van 5-2. Daarna wist de senior biljarter geen echte series meer te maken.
Ook Niek Beltman kwam niet volledig tot zijn recht, maar met wat hogere series wist hij toch de partij in 16 beurten in zijn voordeel te beslissen. De tweede partij tussen Albert Slot en Gerald Wassink werd in de 14e beurt beslist. Albert Slot liet het liggen in de 8e tot en met de 11e beurt door niet te scoren. Gerald Wassink gaf met drie achtereenvolgende series van 6 caramboles en kon de partij relatief eenvoudig uitspelen.
De beide Hènige Slepvèènt moesten het vervolgens onderling uitmaken wie zich Ootmarsums biljartkampioen mocht noemen. Niek Beltman produceerde in de eerste twee beurten een kruis, maar Gerald Wassink wist niet echt te profiteren. Laatstgenoemde scheen stoïcijns, maar naarmate het duel vorderde gaf ook hij blijk onder grote druk te staan. Het publiek bleef ademloos toekijken, want geen van beide biljarters haalde het niveau dat ze normaal gesproken wel op het biljart kunnen leggen. Gerald Wassink leek de meest stabiele factor en pakte na 16 beurten een op het oog comfortabele voorsprong. Maar Niek Beltman kroop puntje voor puntje dichterbij.
Zijn tegenstrever miste ballen op een haar en sprokkelde in die laatste 7 beurten zijn punten bij elkaar. In de 25e beurt wist Beltman er vier te maken en kreeg dus kansen om de partij uit te spelen, maar hij miste en gaf ook nog eens zijn concurrent een niet te missen bal. Gerald Wassink moest er nog twee en hield in deze eindfase het hoofd koel. Met gebalde vuist en een zucht van verlichting vierde de Zilveren Roos winnaar 2015-2016 zijn winst. Niek Beltman en Albert Slot toonden zich een meer dan sportieve verliezer door de Ootmarsumse biljartkampioen als één van de eersten te feliciteren.
Gerard Essink reikte de prijzen uit aan de finalisten en deed dat samen met Karin Smelt. Buiten staken de carnavalisten van de Hènige Slepvèènt het Bengaalse vuur aan en in het licht van deze fakkels stonden Gerald en Niek te genieten van een historische finale met uiteindelijk een terechte winnaar. Gerald Wassink schaart zich in een illuster rijtje, want in de 16 jaar zijn er nog maar twee biljarters hem voorgegaan, die tot twee keer toe de Zilveren Roos wisten te winnen. Gerard Engbers en Harrie Brokelman krijgen in de Hall of Fame gezelschap van een nog jonge biljarter, vorst van de Henige Slepveent, Gerald Wassink.
De foto’s zijn van Caspar Kouijzer
