“Dit mag nooit verloren gaan,” was één van de eerste reacties van Afke en Ronny Damhuis en daarmee doelden ze op het evenement Alp d’Huzes. Deze editie leverde ruim 12 miljoen euro op, die bestemd is voor het Koningin Wilhelminafonds. Voor Ronny en Afke Damhuis was het de eerste keer dat ze aan dit evenement deelnamen. Het team AGRO-NRG met teamleider Robert ter Horst was er voor de tweede keer bij, al maakten een paar teamleden hun debuut.
Naar later bleek was er nog een Ootmarsummer actief, want Ralph Hesselink, ondersteund door pa Ben, was ook één van de deelnemers. Deze Ralph Hesselink maakte veel indruk bij het team AGRO-NRG, want volgens zeggen ‘stoof hij zes keer de berg op.’
Robin Borghuis, Dick Veldhuis en Ronny Damhuis wisten de top binnen de tijd ook 6x te halen. Ze leverden daarmee voor henzelf een topprestatie, waar iedereen de pet voor af nam. Maar ook de andere deelnemers wisten zichzelf te overtreffen. Arjan Veldhuis vertrok, net als de anderen, om 4.42 uur ’s morgensvroeg voor de eerste keer naar boven. Na 4x klimmen zat hij helemaal stuk, maar hij probeerde het nog eens voor de vijfde keer. Twaalf uur later dan zijn start van de eerste klim ging Arjan nog eens omhoog en hij wist net binnen de tijd boven te komen.
Een staaltje van doorzettingsvermogen. Ook Martin Tenniglo liet zien ‘over ballen’ te beschikken, want ook hij wist de top van de Alp d’Huez ook vijf maal te bereiken en dus moest hij een krachtsinspanning leveren van 5 x 13,8 kilometer klimmen. Datzelfde gold ook voor Frank Tijhuis. Om 4.45 uur voor het eerst op de fiets geklommen en rond de klok van 18.20 uur was hij voor de vijfde keer boven. En zijn laatste klim ging sneller dan de vierde keer. Ook dat betekent dat hij, mede door de vele aanmoedigingen onderweg, weer vleugels had gekregen.
Debutant Leon Peters haalde vier keer de top. Na de eerste keer had hij een warme deken nodig, want het was vreselijk koud in de vroege ochtend op de Alp d’Huez, maar na wat opgewarmd te zijn beklom hij nog eens drie keer deze beruchte berg. De andere debutant was Hans Huiskes, die de eerste twee klimmen in een tijd van rond 1.40 minuten wist af te leggen. Daarna liepen zijn benen vol, maar ook op karakter klom hij nog twee keer naar de top. Teamleider Robert ter Horst wist één keer op de fiets de top te bereiken, en de tweede keer kwam hij lopend boven.
Maar tijdens zijn wandeltocht was hij belangrijk voor zijn ploeggenoten en ook stond hij stil bij het spandoek dat groep 7B van basisschool de Meander had gemaakt voor hun juf Mirella. Ook zij leverde een geweldige prestatie door drie keer naar boven te fietsen. De laatste beklimming was zwaar, maar ook zij behaalde op karakter de top, en dus leverde zij een topprestatie.
Het evenement zit er op, maar de herinneringen blijven. Team AGRO-NRG heeft besloten om volgend jaar niet meer mee te doen. Zij zoeken andere sportieve uitdagingen. “Maar het evenement is echt onvergetelijk. We hebben geweldig veel plezier gehad, echter het belangrijkste is dat je wat kunt doen, want iedere kankerpatiënt heeft zijn eigen verhaal en die zijn meestal indrukwekkend. Er is veel saamhorigheid en de sfeer is echt heel bijzonder. We zijn hier nu twee jaar geweest en de herinneringen aan dit evenement zullen wij nooit vergeten,” besluit Robert ter Horst deze episode uit het leven van team AGRO-NRG.
De kans dat Afke en Ronny Damhuis volgend jaar opnieuw deze uitdaging aan gaan is na deze editie zeer groot geworden. “Dit evenement mag nooit verloren gaan. Het is zwaar, maar tegelijkertijd erg mooi om mee te maken. Volgend jaar is het de 10e editie en het kriebelt dus wel,” vertelt Ronny Damhuis. Zij namen dit jaar deel om het verlies van hun vaders een plek te geven. Ronny, een echte toerrijder, wist de Alp zes keer te bedwingen. Afke deed nauwelijks onder en klauterde maar liefst 5 keer omhoog.
Tijdens de laatste klim van hen beiden kwamen ze dan ook samen over de finish. “We zijn om 3.00 uur ’s morgens opgestaan. Om 4.45 uur zijn we gestart. De eerste klim viel best mee, maar de eerste afdaling was een hel. Ondanks dat we goed gekleed waren, was het gewoon bijzonder koud. Op de camping hebben we ons in een toiletgebouw opgewarmd en dan ervaar je hoe lekker een bekertje warme bouillon is. Voor ons waren de bochten drie en dertien heel emotioneel. Daar brandde een kaarsje voor onze vaders en een foto, die je dan aankijkt. Iedere beklimming weer zorgde die aanblik voor een bijzonder moment, maar het gaf ons ook de kracht om door te gaan en die top te bereiken voor het goede doel,” geven Afke en Ronny hun ervaringen weer. “Achteraf is het goed dat we deze eerste keer samen zijn gegaan. De emoties om het verlies van onze beide vaders kunnen we met ons beiden delen. Maar we hebben ook gezien dat als je meedoet in een grotere groep je het weer heel anders beleeft. De opvang en de begeleiding tijdens en na de beklimmingen heb je niet als je alleen of in ons geval met zijn beiden bent. Dat is in een grotere groep gewoon beter geregeld. Dat neemt niet weg dat we het geweldig hebben gevonden. Onderweg is er zoveel support en ons doel om ons verdriet een plek te geven is zeer zeker bereikt!!! Dat komt ook omdat we bijzondere ervaringen met onze mede Alp d’Huzessers hebben gedeeld. Heel bijzonder allemaal en we zijn best trots dat we dit hebben bereikt samen met al die andere deelnemers. Twaalf miljoen euro voor dit goede doel, dat mag dus nooit verloren gaan. En wie volgend jaar met ons mee wil, je kunt je aanmelden via AlpedhuZes@huizedam.nl. Samen sterk,” besluiten Afke en Ronny Damhuis.
Het is prachtig om deze verhalen te delen en gelet op de reacties is Ootmarsum, de leerlingen van de Meander en heel veel anderen trots op de prestaties van deze mensen, die hun vrije dagen inleveren om voor dit doel deze prestaties te leveren. Het zijn helden, die laten zien dat in deze wereld dergelijke evenementen leiden tot hartverwarmende taferelen. Opgeven is dus absoluut geen optie.
