Een droom is uitgekomen voor dominee Hedda Klip. In de komende maanden geeft ze les aan het leukste Theologisch Instituut in het Midden-Oosten. Dat Instituut staat in Beirut in Libanon. Na dringende verzoeken van Kerk in Actie heeft ze deze uitdaging aangenomen. Haar man en kinderen en de hond Floris blijven achter in Ootmarsum, terwijl Hedda Klip af is gereisd naar het Midden Oosten waar de wereld in brand lijkt te staan. Voor deze site vertelt ze over haar ervaringen in het Midden Oosten en dan natuurlijk met name over haar werk op het Theologisch Instituut in Beirut en de impact van de dreigende situatie in het Midden Oosten. Haar volgende bijdrage vanuit Beirut. Een indrukwekkend verhaal, want de huidige gespannen situatie in het Midden Oosten lijkt bijna op de verhalen in het Oude Testament, die zich duizenden jaren geleden afspeelden. De geschiedenis herhaalt zich.
Oude verhalen blijken weer werkelijkheid te zijn
Bij mijn vertrek naar Beirut vroegen mensen mij: “Is het daar wel veilig?” Ja, het is veilig. Gelukkig. Christenen en moslims leven hier nog vreedzaam samen. Er is geen oorlog in Libanon. Maar daarmee is Libanon wel een uitzondering geworden.
Soms hebben we het gevoel dat we op een eiland leven. Ten westen van Libanon ligt de zee.
Naar het zuiden is de grens met Israël. Die grens zit dicht. Naar het oosten en noorden ligt Syrië, waar nu al een paar jaar die vreselijke burgeroorlog woedt.
De wereld van het Oude Testament is ineens werkelijkheid geworden in het Midden-Oosten. Normaal gaf ik vrij ontspannen les over de oorlogen van het oude Israël. De gewelddaden van de Assyriërs en de Babyloniërs in de achtste en zesde eeuw voor Christus leken ver weg. Leken echt te behoren bij de geschiedenis en niet bij ons. Maar ineens is elk woord realiteit. De onheilsprofetieën klinken akelig modern.
“Wie wordt gevonden, zal worden doorstoken;
wie gegrepen wordt, zal vallen door het zwaard.
Hun kinderen zullen voor hun ogen worden verpletterd;
Hun huizen zullen worden geplunderd en hun vrouwen verkracht.“ (Jes.13:15-16)
Dit soort Bijbelteksten lees ik NIET meer met de studenten, omdat ik weet dat hun families en vrienden het letterlijk zo meegemaakt hebben.
De inwoners van Syrië en Irak, die konden vluchten, zijn gevlucht. Ze leven op de veiligste plekken van Syrië en Irak, inTurkije of Libanon. Anderhalf miljoen vluchtelingen uit Syrië leven in Libanon.
Ze moeten zonder geld of eten de winter door zien te komen. De Islamitische Staat probeert op te rukken. Elke dag weer lezen we hier met spanning de krant om te zien waar de terroristen zich nu bevinden. Of ze dichterbij komen. En wat dan? Waar moeten al die mensen dan heen? De zee in?
Gelukkig zijn er ook andere teksten in het Oude Testament die ineens heel duidelijk spreken. Dat zijn de woorden waar de christenen uit het Midden-Oosten zich aan vast houden. Die moed geven:
“Wees niet bang, want Ik ben bij je.”
Gelukkig zijn er ook heilsprofetieën:
„Ik heb Cyrus op doen staan in gerechtigheid
Al zijn wegen maak ik recht.
Hij zal mijn stad herbouwen;
mijn ballingen bevrijdt hij,
zonder betaling of beloning.“ (Jes.45:13)
We hebben hier in het Midden-Oosten dat heil hard nodig. We hebben een bevrijder nodig. Wie is de Cyrus van onze tijd?
Wanneer komt Hij?
Ds. Hedda Klip
