Dit jaar staat Monique Oude Egbrink aan ‘de zijlijn’ om de 4-daagse lopers in Nijmegen aan te moedigen. Het Ootmarsumse wandelmeissie loopt deze editie trouwens niet mee. Dat neemt niet weg dat ze er toch bij wil zijn, want ze heeft jarenlang, maar liefst 16 keer, de Nijmeegse vierdaagse gelopen. Daarnaast heeft ze ook vele jaren verslag gedaan voor deze site In en Om van haar ervaringen tijdens dit topevenement. Ze blijft ook, als ze niet gaat, heel erg betrokken bij ‘haar wandeluitje’. Wat heeft ze als Siepelin genoten van deze uitjes en wat heeft ze ons getrakteerd op mooie verslagen van de vierdaagse in en om Nijmegen. Een paar dagen voor de start steekt ze de deelnemers en zeker de wandelaars uit In en Om Ootmarsum een hart onder de riem met deze bijdrage. Geen stress, dus ontspannen zal ze er dinsdag en woensdag vanaf ‘de zijlijn’ bij zijn. Daar heeft ze een klein beetje spijt van, maar daar ligt ze niet wakker van. Hooguit van de opvliegers…Monique gaat twee dagen sfeerproeven met haar Marc, maar bovenal om de vele Siepels en niet Siepels aan te moedigen. ‘We’ zijn wel heel benieuwd met wat voor gevoel ze daar dan staat op de eerste en tweede dag van de Nijmeegse wandelvierdaagse. Dat horen we ongetwijfeld nog van haar!! Hieronder haar verhaal om haar gevoel te uiten.
Het gevoel van…….geen 4daagse lopen 😊
De kamer waar normaal gesproken op de zaterdag voor de Nijmeegse 4daagse de koffer staat, de wandelsokken, de wandelschoenen, de wandelrokjes, de wandelshirts, de verschillende voetencrèmepjes, de zonnebrand, de wandeljas, de wandelheuptas, de bidons, de poncho’s, het 4daagse bewijs, mijn notities van wat ik niet mag vergeten, blijft angstvallig leeg.
Het boodschappenkratje met energiereepjes, sportdrank, drop, brood, beleg, cadeautje voor mijn gastgezin, hoeft niet gevuld te worden. Voor het geval er mensen vanaf dinsdag zitten te wachten op mijn verslag vanuit Nijmegen, helaas, ik moet jullie teleurstellen.
De afgelopen weken hebben mij meerdere mensen gevraagd, wanneer ze mij zagen wandelen, ah kijk, je bent weer aan het trainen voor de 4daagse. Nee, zei ik dan, ik doe dit jaar niet mee.
Nou, ze vielen nog net niet achterover en af en toe was het goed dat ze op een stoel zaten.
Daarna kwam de vraag, goh waarom niet, heb je een blessure?
Nee hoor, maar aangezien ik al meerdere keren heb aangegeven, ik ga een jaar overslaan, dacht ik, nu gewoon ook mijzelf niet inschrijven. De mensen om mij heen dachten: eerst zien en dan geloven. Even geen stress in de derde week van juli. Stress over het weer, dat wil zeggen, blijft het droog, niet midden in de nacht opstaan, niet slecht slapen en niet denken, gaat alles goed met mijn mooie voetjes. Heb ik voldoende getraind.
Hoe dichter bij juli, bekroop mij steeds vaker het gevoel van……., ja wat voor ’n gevoel. Het gevoel van…. doe ik er goed aan om een jaar over te slaan of heb ik toch ieder jaar dat beetje spanning in mijn lijf nodig. Of ieder jaar weer de uitdaging nodig wat kan mijn lijf en mijn geest aan.
Mensen, jullie merken het vast al wel een beetje, een heel klein beetje spijt heeft dit wandelmeisje wel. Lig ik daar wakker van, nee zeker niet, dat is meer van de opvliegers, ha ha.
Nu ga ik samen met manlief nog wel 2 dagen sfeerproeven in het land van Maas & Waal. Dinsdag en woensdag zal ik vanaf de zijkant de “achterlijke gladiooltjes” aanmoedigen.
Eens kijken of mij dit bevalt. Zo niet, dan gaan we ons beraden of de 4daagse Nijmegen 2026 iets is voor mij.
Hoe ik verder de week doorkom? Nou het werk roept gewoon en ’s avonds kan ik in alle rust de tv programma’s kijken hoe de dag is verlopen in Nijmegen en omstreken.
Voor de Ootmarsumse lopers, toi toi toi, ieleu könt het. Geleuf in oe zelf en veutje veur veutje dan kom ie d’r wa.
Wandelgroet van het wandelmeisje Monique
