Ter inleiding…
Wisten jullie dat er in Nederland ook de naam Bowen als therapie wordt gebruikt? Ik zal de naam hier in de tekst niet voluit schrijven anders krijg je wellicht zo’n vervelend reclame gedoe: kijk goed op onderstaande foto.
Niet zo’n super foto: rijdend met een flinke snelheid -dus trillend- en door de voorruit heen…denk NIET dat ik dít iemand moet aanbevelen: je kunt beter zelf eens overwegen Canada te bezoeken. Super vakantie land met voor elk wat wils: actie te over, zelfs skiën hartje zomer maar ook van hieruit zijn vele schitterende cruises te maken…staat nog op mijn verlanglijstje!!!
Hiermee opende vorige week de Bowen-krant: dezelfde vogel van mijn vorige blog, maar deze foto is van de echte professional zo te zien. Schitterend!
En…Leuk om “geliked” en bedankt te worden, thanks en dank!
Naast mijn camera – geheugen volproppen, mailen & App’n e.d. kijk ik natúúrlijk ook op inenomootmarsum.nl Om de vele gebeurtenissen te volgen en sowieso het Siepelse wel-en-wee te lezen die mij nog steeds na aan ’t hart liggen. Neem nou die zendmast: daar moet toch iets héél kunstzinnigs mee kunnen gebeuren mensen!!! Hier bestaan de bossen en wouden voornamelijk uit van die knots hoge, lange rechte naar de hemel wijzende “masten”…. misschien moet zo’n mast als een kunst-boom het leven gaan aanschouwen?? Want we willen wel allemaal onze dagelijkse veelvuldig gebruikte, noodzakelijke verbindingen en/of draadloze speeltjes gebruiken, toch?
Enfin, makkelijk roepen als ik er niet ben, er niet tegenaan hoef te kijken, en/of alle ins & outs ken/gevolgd heb.
Maar, schuin tegenover ons ziet het er vanaf de voordeur zo uit en kijken we er wel degelijk tegenaan, maar we hebben nog nooit tegen elkaar gezegd: “bah, wat lelijk!”. Hij is er gewoon én ze geven veel gemak en nut.
We kunnen natuurlijk ook terug naar de PraatPaalTijd, net zoals de dieren doen. Onze huisraaf overziet alles vanaf zijn uitkijk-en praatpaal. Hij lijkt z’n vrouwtje én vriendjes hiervandaan te roepen als we nieuw voer op de plank leggen. Maar ook als we aan het klussen slaan lijkt hij te waarschuwen dat ze maar een poosje ergens anders hun kostje moeten zien bijeen te scharrelen, tot de rust is weergekeerd. De slimmerd.
Wij zijn tenminste heel erg blij dat we vanuit het verre Canada met en naar het Nederlandse kunnen communiceren. NB: In het vorig blog heb ik toevallig laten zien hoe zelfs ALLE draden-wirwar hier helemaal bovengronds is…
Genoeg erover, komt tijd komt raad én daad..
De eerste dagen dat we hier zijn durven we nog de buiten-openhaard aan te steken…
De mega grote brandhaarden elders in Canada doen ons besluiten géén vuur buiten te maken, is trouwens ook helemaal verboden. Maar ook het brons gieten besluiten we NIET te doen: gesmolten brons heeft al gauw een temperatuur van boven de 1200 graden. Helaas moesten we daardoor de hele Bronsworkshop afblazen, tot groot verdriet van Jan Willem én de deelnemers in spé… wie weet eind van de zomer toch nog?….en anders gewoon volgend jaar.
Op onze foto’s zien we, in de tijdlijn, pas echt goed het afnemen van het zicht naar de overkant van de diverse eilanden…in het begin sluipt het langzaam veranderen je brein stiekem binnen als gewoon…
Momenteel is de stand van het verbrande grondgebied (circa 100km hier vandaan gelukkig!!!): ruim 600.000 ha; dat is bijna 2x de hele provincie Overijssel…moet je je voorstellen wat een ramp voor al die mensen. Als je niemand hebt om heen te gaan dan zorgt de overheid voor opvang.
We sproeien elke avond rondom het huis, om alles groen, fris én veilig te houden: het gras lijkt bezaait met duizenden flonkerende diamantjes.
Daardoor (?) komt ons herten duo soms wel een paar maal per dag foerageren.
De toenemende smog laat de overkant van de eilanden in toenemende mate vaak nauwelijks meer zien. De ondergaande zon, de zon zelf, verkleurd van geel naar heel diep oker-oranje, bijna rood gekleurd, met een grote vaak rode halo erom heen…iets wat we hier niet gewend zijn.
Bij aankomst is er een mysterie: de bronzen leguaan die mooi op een steen in de vijver zat is weg. We zoeken alles af maar hij blijft weg. Dan besluit Jan Willem het tot de bodem uit te zoeken en tot het ‘dier-dreggen’ over te gaan: mét succes.
Als we naar ‘beneden’ rijden, naar de winkels dicht bij de haven, om inkopen te doen zien we een ander en jonger hertje dan Bambi de drukste weg van het eiland oversteken.
Ze gaat naar het net gemaaide én fris besproeide sportveld om wat lekkere gratis knabbels te scoren…
We nemen de Ferry naar de overkant: gaan gezellig naar de familie.
Daar zien we deze Pepsi-vrachtwagen: “vreemd vervormde” Nederlandse vlag…In Nederland viel me dat nooit bewust op, maar nu, hier in ‘den vreemde’ zie je dat blijkbaar weer wel?!
Eerst even genieten van dat andere uitzicht met de altijd, vaak dichterbij, majestueus langs zwevende roofvogels…
… en de altijd mooie, grote en kleine boten die het aanzien meer dan waard zijn..
We namen heerlijk verse krab mee en gezellig samen smullen maar…
Volgende ochtend lekker fris en vroeg wakker en dan verwend worden door een Hummingbird / kolibrie die vlak voor je gaat zitten nasmakken van zijn lekkere fles suikerwater…om te bedanken zo lijkt het.
Dan pittig de benen strekken voor de vaste flinke ochtendwandeling: Jan Willem altijd en ik veelal vast ontbijt klaarmaken en allerlei huishoudelijke zaken afwerken. Goed rond kijken wat we voor moois kunnen ontdekken, zoals dit fraaie gekleurde besje…vraag me NU niet hoe die heet, wellicht later opzoeken.
Bijna thuis, via de grote vijver beneden, besluit Bummel toch maar weer eens te gaan zwemmen.
Het waterniveau is nog zo hoog dat je pas net 1 puntje van de grote stenen ziet: onze graadmeter hoe het met het grondwater niveau is.
DIT vervolg-verhaal verklap ik nog niet…maar dat is echt helemaal TOP: zie blog 4!!!
Want ik wil jullie nu graag meenemen naar de POW WOW. Een grootse indrukwekkende bijeenkomst van stammen van de oorspronkelijke bewoners van de westkust van zowel Canada als Noord-Amerika. Prachtig uitgedost, vooral de mannen – de vrouwen blijven veelal op de achtergrond!!! – met kleding gemaakt uit huiden en grootse hoofdtooien van de veren en/of manen van dieren en (roof)vogels die ze daar hebben. Met eindeloos geduld door de vrouwen met kraaltjes extra versierd.
Terwijl de prachtige parade gaande is zitten in een kring, helemaal apart naast de show-kring, de musici: mannen die in een opzwepend ritme de trommels er van langs geven.
Dit jongetje staat verstomd, net als wij!, van de meest spannende outfits…
Om niemand van jullie lezers met ‘angst’ van bovenstaande mannen te laten zitten sluit ik graag af met één van mijn schattige trouwe bezoeksters, oordeel zelf maar.
Wij wensen je een verdere goeie zomer en graag tot Blogse!
Groetjes van het Bowen Trio: Jan Willem, poot Bummel en
Annet Palthe.
