Staatsbosbeheer wel goed over uitbreiding heide nagedacht?

Een golf van verontwaardiging ging door de gelederen toen onze natuurbeheerders grootschalig de bijl legden aan de voeten van honderden bomen in onze regio. Kaalslag om het geld ? Was het echt nodig ? Waarom juist op die plekken? Allemaal vragen die opkomen wanneer er niet goed wordt gecommuniceerd. Was het vellen van bomen vroeger nog een ambacht en mannenwerk en handwerk, nu zit er een jonge knaap op een ingenieuze machine met grijparmen. Met z’n joystick jaagt hij zijn hoge toeren motorzaag richting boomstam en binnen enkele tellen is de boom los van de grond. De grijparm heeft ook een schaaftunnel; de stam wordt van de bast ontdaan en vervolgens vliegensvlug in een gepaste lengte afgezaagd en netjes op een stapel langs de weg gelegd. Binnen een minuut… Wanneer je zo iets z’n gang laat gaan is binnen een half jaar het hele Springendal een kaal dal.


Bij de grote houtkap-actie in Twente moet wel onderscheid worden gemaakt. Wanneer je in een bestaand bos aan het uitdunnen slaat is dat niet zo erg dan wanneer je in het karakteristieke Twentse coulisselandschap aan een mooie landweg tussen de akkers meer dan honderd geweldige eiken op een regenachtige dag zomaar weghaalt.

Vanmorgen 22 maart waren in de dichte mist de graaf- en grondverzetmachines bezig met bergen grond te verzetten op herte Springendal, waardoor De Paardenslenkte – het fameuze Nederlands-Duitse heideveld-  werd uitgebreid tot over de andere kant van de Hooidijk tot aan de Mosbeekweg. Je kent dat deel tot aan de Brandtorenweg bijna niet terug. De verontwaardiging over de houtkap wordt al wat minder nu zichtbaar wordt wat de bedoeling is. Toch niet zo gek wanneer dat straks één groot heideveld wordt. Alleen wel handig wanneer er dan ook een zebrapad voor de schapen komt anders wordt de kudde ook nog uitgedund.


Vergroting van De Paardenslenkte was ook aan de orde in de jaren tachtig van de vorige eeuw. In mijn tijd bij de Euregio kwam er een subsidieverzoek binnen van Staatsbosbeheer en de Landkreis Grafschaft Bentheim. Een grensoverschrijdend heideveld met wandelroutes en een schaapskudde. Het kwam er. Geert Bekhuis mocht de bomen aan Duitse kant omhakken, de Nivon zette het Euregio wandelpad uit en er kwam een schuilhut precies op de NL-D grens midden op het heideveld. De bewoners van Hesingen en Hezingen kwamen langs voor een extra subsidie voor het plaatsen van een historische Markesteen en ook dat geld kwam er. De ingebruikname werd op een grootse wijze gevierd. Aan Duitse zijde dan. Overheden, toeristische organisaties, wandelverenigingen, Heimatvereine : aan Nederlandse en Duitse zijde werden ze allemaal uitgenodigd. Toen ik op de Paardenslenkte aankwam op de grote dag met de Euregio voorzitter Wim Schelberg, stonden er van Nederlandse zijde slechts vier mensen. We liepen alvast door naar het begin van het heideveld aan de rand van de gaswinningsinstallatie waar het asfaltstraatje begon en we in de verte konden zien of onze Duitse gasten er al aankwam. “ Ik hoor wat” zei Schelberg. En ja hoor, voorop een lange stoet liep Herr Dokter Professor Oberkreisdirektor Günther Terwey. Een staf in de hand, een garbardine regenjas aan met kraag van schouder tot schouder en een strakke ceintuur net boven het bierbuikje. Achter hem een leger van de Wiehengebirgsverein, Wanderfreunde Bentheim, en andere wandelfanaten, begeleid door het Neuenhauser Pijperkorps. Ze kwamen in marstempo op ons af. ‘Mein Gott’ , mompelde Schelberg, “De oorlog is toch voorbij?” Het werd toch een mooie middag en met toespraken en de officiële ingebruikname van het NL-D heideveld, de route en schuilhut.

Toen werd er ook al over de heide nagedacht. Nu na veertig jaar slaat de Paardenslenkte weer haar vleugels uit. Het is voor velen een heel bijzonder gebied geworden. Een mooie ijzeren sculptuur geeft aan dat de OLC lopers hier ook hun hart hebben liggen, natuurliefhebbers helpen mee het heideveld in stand te houden, een grote schaapskudde doet hetzelfde, er zijn bijenkasten en er is een insectenhotel en natuurlijk bankjes. Een mooie plek om grenzeloos van te genieten.

Column Rob Meijer maart 2019

 

< Vorig / Volgende bericht >

Gerelateerde berichten

Rob Meijer vat Ootmarsums jaar met weinig evenementen in volle glorie samen

Rob Meijer vat Ootmarsums jaar met weinig evenementen in volle glorie samen

Rob Meijer heeft met zijn jaarlijkse fotoboeken een ‘fotogenieke’ traditie toegevoegd aan de vel...

Lees verder >
De cichoreifabriek bij het Drostenhuis

De cichoreifabriek bij het Drostenhuis

In de tuin van het museum Drostenhuis Ootmarsum aan de Walstraat 1 in Ootmarsum zijn twee grote mole...

Lees verder >
Met zo’n Bevervordehofje dan bof je!

Met zo’n Bevervordehofje dan bof je!

Onlangs is door de gemeente Dinkelland het plan voorgesteld voor de invulling van de voormalige geme...

Lees verder >