De ploegentijdrit RTC was spannender dam ooit. Het gaat niet om de snelste tijd, maar de deelnemende teams geven zelf aan met welke snelheid en in wat voor tijd ze de zeven ronden afleggen. Het maakt dit evenement tot een speciale wedstrijd. Nog specialer werd het door de mistige omstandigheden. Wat is het dan goed dat verkeersbegeleiders elkaar waarschuwen met een fluitje. Niks digitaal, maar puur op natuurlijke wijze. En dat werkte prachtig en zo konden op ieder knooppunt de teams hun snelheid behouden.
Zo werd een geslaagde tijdrit met 44 deelnemers. Met een minimaal verschil van 0,11 minuut ten opzichte van de nummer 2 hebben Marijn Rolink, Jeroen Snoeijink, Patrick Aveskamp, Rob Veldhuis en Yep Kramer (ja de vader van..) de tijdrit met een gemiddelde snelheid van 36,31 km gewonnen. De dichte mist vormde wel enigszins een spelbreker maar de renners hadden in tegenstelling tot het publiek er nauwelijks last van. Door de sponsoren waren zoveel prijzen beschikbaar gesteld dat elke deelnemer een prijsje kon uitzoeken. De voorzitter Steven Bodde reikte de prijzen uit en prees de Ootmarsumse organisatoren voor het prachtig uitgezette parcours en de goede organisatie.
Het parcours was 6,35 km lang en moest 7 keer worden afgelegd en zal volgend jaar zeker weer worden herhaald. Er wordt nog gekeken naar een mogelijke uitbreiding van het parcours.
Jammer was dat de groep ‘Padvinders’ moest uitvallen door een valpartij op de driesprong bij de boerderij van van der Aa. Eén van hun renners kwam daar in die bocht ten val. De oorzaak is niet bekend. De organisatie had de dag er voor alles nog schoongeveegd, maar door regen, vallende bladeren en eikels blijft het lastig om het parcours echt veilig te maken. Dat neemt niet weg dat de teams in onder gelijke omstandigheden deze wedstrijd kunnen rijden.
Mooi is het dat de fluitjes tussen de begeleiders onderling goed te horen waren. Nog mooier is het dat een wandelaarster haar dochter liet horen hoe een eikendopje klonk. Bij de verkeersbegeleiders was het direct: “Daar komt het volgende team”, maar het misverstand werd met veel gelach gerelativeerd.
Bij ‘De Bronnen’ van de familie Steggink was het naderhand heel gezellig en werd deze wedstrijd op een sfeervolle wijze geëvalueerd. Een mooie strijd in een mistig decor, maar voor de deelnemers een echte tour de Ootmarsum. Geen gele truien, geen stress, maar vooral presteren wat je in je mars hebt.
