Wielrenner Tom Veelers zit deze Tour de France regelmatig op het puntje van de bank. De Ootmarsummer kijkt niet de hele etappes, maar richt zich vooral op de laatste, maar in deze Tour vaak spannende kilometers. Andorra Arcolis zorgde voor een uniek Nederlands succes. Tom Dumoulin won de Koninginnenrit in de Pyreneeën onder ‘Nederlandse’ omstandigheden. Hagel en regen teisterden de renners en in een sfeervolle huiskamer in Ootmarsum werd ook de gemoedstoestand van een liefhebber pur sang ‘geteisterd’. Tom Veelers zag zijn ploeggenoot winnen en voor de Ootmarsummer was dat een kippenvelmoment. Zelf was hij een aantal jaren onderdeel van dit wielerspektakel. Door een blessure en een operatie kan Tom Veelers dit wielerseizoen op zijn buik schrijven. Maar de Ootmarsummer is nog niet klaar in de wielerwereld en doet er alles aan om op dat hoge niveau terug te komen. In die tussentijd is hij natuurlijk een fanatiek volger van die prachtige wielersport en is hij heel benieuwd of Bauke Mollema zich kan handhaven op dat podium. Ook is Veelers duidelijk over de reactie van Christopher Froome op de Mont Ventoux door zijn weg als een ‘Keniaanse’ hardloper te vervolgen. Voor deze site heeft Tom het verloop van deze Tour de France, de unieke overwinning van die andere Tom, het lopen van Froome en de kansen van Mollema op treffende wijze verwoord. Belangrijk voor al zijn volgers is de mededeling dat Tom keihard werkt aan zijn herstel en de mededeling dat hij dolgraag wil terugkeren in de wielerwereld. Eén ding is zeker: Veel (Ootmarsumse) wielerliefhebbers hopen dat ook. Dus heel veel succes met je revalidatie!!!!
Het kippenvelmoment van Tom Veelers
Een kippenvelmoment, dat was het zeker! Toen Tom Dumoulin in de stromende regen zijn vuist balde en over de finish kwam. Hij won de Koninginnenrit in de Tour de France! Wow! Wat een gaaf moment voor hem, voor de ploeg en dus ook een beetje voor mij. Al beleefde ik dit moment voor de tv. Het is wederom een mijlpaal in de zegehistorie van onze ploeg Giant-Alpecin. Waar we in 2009 anoniem en als kleinste team meereden (als Skil-Shimano), kwamen we in de tweede editie (2012) al iets meer in beeld door enkele top-5 plaatsen. Vanaf 2013 begonnen we etappes te winnen met Marcel Kittel in de sprint. Acht stuks in totaal. In 2015 wonnen we onze eerste bergrit met Simon Geschke. En dit jaar de Koninginnerit en een tijdrit met Tom Dumoulin.
Wat Tom Dumoulin zo bijzonder maakt is zijn analytische vermogen tijdens de koers. Hij kiest zijn dagen uit, weet die bewuste etappe mee te komen in de kopgroep, blijft rustig op een klim als anderen wegspringen, weet dat hij zijn eigen tempo moet blijven rijden en er uiteindelijk weer bij zal komen én springt op het juiste moment weg zodat hij solo naar de meet kan rijden! Tenminste, het lijkt alsof hij dit allemaal weet en het bewust zo doet. Goede benen en een dosis geluk heb je op zo’n dag ook nodig! Zijn overwinning in de tijdrit was overigens geen geluk-verhaal; dat is gewoon keihard rammen en tegelijkertijd geconcentreerd je ding doen. Super hoe hij alle concurrenten versloeg!
Een bizar moment van de afgelopen twee weken, iedereen zal het inmiddels gezien hebben; Chris Froome die een sprintje trekt op de Mont Ventoux. Het lijkt wel een grap als je het zo leest. Mijn eerste reactie toen ik het op tv zag gebeuren; ongeloof. Ik begreep van de ene kant niet wat er gebeurde, maar van de andere kant begreep ik Froome heel goed. In het heetst van de strijd, als je fiets het ineens niet meer doet en je concurrenten er vandoor gaan, dan wil je mee. Dan maar met de benenwagen! Ik begrijp zijn reactie heel erg goed. En ik vind het terecht dat de drie ongelukkigen dezelfde tijd hebben gekregen. Bizar dat zoiets kan gebeuren, zo zie je maar weer dat er altijd hekken moeten staan in de laatste kilometers. Het is gewoon niet verantwoord, want één gek kan alles verpesten!
Ik ben benieuwd wat er de laatste vijf dagen nog gaat gebeuren in de Tour de France. Mollema oogt sterk en ik denk dat hij zich kan handhaven. Ik zou het wel mooi vinden als er nog een strijd komt om de podiumplekken, want die spanning maakt het kijken extra interessant!
Hele etappes kijken doe ik overigens niet, daar heb ik het geduld niet voor. Ik maak me liever nuttig rondom het huis of ga iets leuks doen met mijn gezin. Het is nu ruim drie maanden geleden dat ik geopereerd ben aan mijn knie. Ik zit nog volop in de revalidatie. Helaas kan ik niet zeggen hoe ver ik ben, dat is moeilijk in te schatten. Ik ben wel blij dat er vooruitgang is, want dat zorgt voor hoop op volledig herstel. Ik train ongeveer drie a vier uur, maar doe het nog erg rustig aan voor mijn doen. Mijn geduld wordt op de proef gesteld, maar ik blijf doorgaan. Ik ben nog niet klaar in de wielerwereld en wil dolgraag terugkeren! Hopelijk kan ik ooit zeggen dat dit het allemaal waard is geweest.
