Ootmarsum scoorde hoog tijdens de lintjesregen in de sneeuw, want in de vroege ochtend lag er nog een dun laagje wit op weg naar Denekamp. Enigszins wit door een vermoedelijk korte nacht togen drie Siepels en één Siepelin naar het dorp voor een ‘vergadering’. Dat betekende dat ze in hun dagelijkse kloffie op weg waren naar een hoogtepunt in hun leven. Daar stonden ze echter niet direct bij stil en dus lieten welingelichte kringen de naaste familieleden weten om toch nog maar een maatkostuum naar het gemeentehuis in Denekamp mee te nemen. In de burgemeesterskamer aangekomen is het ineens duidelijk voor de drie heren dat een trui toch niet past bij het decoreren. Hans van Zuilekom ziet een colbertje binnenkomen, die door Betsie aan manlief Henk Heerink wordt gegeven. Even later komt er een compleet pak binnen. Onduidelijkheid voor wie deze is. Jan Tenniglo zegt niets en Jan Heerink denkt, op het verkeerde been gezet door Hans van Zuilekom, dat deze wel eens van hem kan zijn. Even later komt Fien van Jan Heerink binnenstormen met in een plastic tas een colbertje gewikkeld. Ondertussen probeerde in de kleedkamer van de burgemeesterskamer Jan Heerink, op het verkeerde been gezet en dat maakt het niet makkelijker, zich in het pak van Jan Tenniglo te worstelen. De ene Jan is de andere niet en het colbertje van Fien gaf gelukkig voor de arme Jan op het verkeerde been uitkomst, waarop Tenniglo zich liet ontvallen dat dat eerste pak wel eens van hem kon zijn. “Dat komt mie wa bekend veur”, liet Jan zich ontvallen en vervolgens door iedereen en alles gesommeerd om zich snel om te kleden in zijn beste pak. De heren zagen er vervolgens uit zoals het Zijne Majesteit behaagt……..Een pak van ons hart.
De ceremonie begon daardoor wel wat later, maar iedereen zat keurig in het pak, behalve Liny Voorpostel, die gewoon goed gekleed voor de dag kwam. Alle geridderden willen we ook langs deze weg van harte feliciteren.
Het op ons afgestuurde weer van de laatste dagen verdient geen felicitatie. Koud, guur en dusdanig slecht dat zelfs de Koningsdag in Ootmarsum voor het grootste gedeelte is afgelast. Binnenkort viert de Heemkunde haar 50-jarig bestaan en misschien is het dan een mooie gelegenheid om ‘oud en jong’ op deze wijze te combineren. Het lijkt op voorhand een goede combinatie. Harold Rorink voorzitter van KOSC. De afgelopen weken circuleerden er talloze namen, maar wie goed is in één-tweetjes voelde de wissel Maaswinkel-Rorink al aankomen. Mooi dat het zo kan. En gelet op hun karakters zal KOSC in de toekomst wat meer de aanval kiezen. Dat neemt niet weg dat met de tactiek van Vincent Maaswinkel KOSC in de afgelopen jaren onder zijn leiding veel heeft bereikt en dat is een titel waard. De nationale titel werd door Sneek voor de neus van de meiden van Springendal Set-Up ’65 weggekaapt. Het Ootmarsumse team heeft geschiedenis geschreven en was er heeeeel dichtbij. Het is niet gelukt en dus moet de volleybalclub weer vooruit kijken om volgend seizoen te proberen om opnieuw mee te strijden. Eigen jeugd de kans geven is van belang en proberen de huidige selectie voor een groot deel bij elkaar te houden. De successen zorgen helaas altijd weer voor zorgen voor de toekomst. Visie en beleid voor de hele club in al zijn geledingen wordt gevraagd om voor iedereen de ambitie levend te houden. Succes daarmee!!!
Succes was er ook voor schilder Gerald Wassink, die zich schilderde tot biljartkoning van Ootmarsum. De spanning in de eindstrijd vergoedde veel en dat gold zeker voor de sfeer naderhand in café Blom. Gerald, wat ons betreft valt de ‘keu-s’ op jou als sportman van Ootmarsum 2016. Een geteisterde man is Lucas Lohuis, want de koster van de Protestantse kerk is de afgelopen weken al verschillende keren aangevallen door een kauw, die ergens op ’t Pläske zijn broedplaats heeft. Het gezeik op dat Pläske is Lucas eigenlijk zat, en dus kijkt hij bij het binnenlopen en het verlaten van de kerk wel drie keer uit of dat beest niet op het hoekje van Ons Gebouw zit. Lucas is gelukkig nog niet bezig met zijn kraaienmars, maar hoopt binnenkort wel te kunnen zingen ‘Moeder onze kraai is……………de gelukkige ouder geworden van jongen, die het nest zijn uitgevlogen.’ Gelukkig is het Joods monument teruggekeerd. Wel op een andere wijze, maar zeker op een indrukwekkende manier.
Het monument is gemaakt van Cortenstaal en dat heeft de eigenschap dat het na verloop van tijd roestbruin wordt. Op Twitter viel al te lezen dat dit verbazingwekkend snel ging, maar dat heeft een reden en is van te voren bedacht, want de makers hebben dit staal na het onthullen van het monument ingespoten met een speciaal goedje, waardoor het inderdaad heel snel een roestbruin kleurtje kreeg. Herman Baars mag zelfs als graffiti specialist dit met een spuitbusje nog een keer overdoen, zodat dit bijzondere monument tijdens de 4 mei viering het beoogde effect heeft. Het effect van politieke keuzes is ons na al die jaren nog steeds niet duidelijk. Wethouder Loes Stokkelaar kreeg een motie van treurnis aan de broek, wordt in de krant ook nog eens ter discussie gesteld en de aanval is dan ook wel heel persoonlijk op haar gericht. Ook Loes Stokkelaar kende twee keuzes. Het klooster leeg laten staan of investeren om er een levend geheel van te maken. Het tweetal Gerard Velthuis-Kosse hebben de nek uitgestoken, dat heeft Loes ook gedaan, al kost het heel veel geld, maar een tweede hotel de Vos???? Daar zit Ootmarsum toch ook niet op te wachten? Oppositie kom dan zelf met goede ideeën om een zinvolle invulling aan dit markante gebouw te geven. Kraken of bouwen, buigen of barsten, het wordt tijd dat de politiek zich niet uit als tegenstanders van elkaar, ook niet als bondgenoten, maar elkaar weet te versterken. Misschien heeft de burger daar dan wel profijt van.
