Siepelsaegh met het geultje van Loes en de wereldgoal van Joost

De aanleg van de Stadsbeek, in de volksmond inmiddels het “geultje van Loes Stokkelaar” genoemd, kabbelt gestaag voort. De werkzaamheden, die door Gerwers worden verricht,  wekken bij aanwonenden de nodige verbazing op. Het komt namelijk regelmatig voor dat er ineens klinkers uit de straat worden gerammeld en dat het betreffende weggedeelte daarna dagenlang onberoerd blijft liggen. Het beroerde is dat het ook nog op meerdere plekken tegelijk gebeurt. Van de andere kant mag gezegd worden dat er fraaie straatpatronen gelegd worden en dat laat ons niet onberoerd. Heel wat beroerder is het om een stel zwerfkeien als puzzelstukjes in elkaar te passen. Dat gebeurde in Engels’ tuin waar een aantal zwerfkeien uit de bodem van de Wortelboerstraat terecht zijn gekomen. Het is uiteindelijk een mooie, moderne Hunebed puzzel geworden. Keigoed! Keigaaf was de verre uittrap van KOSC keeper Joost Peters. Gedragen door de  wind stuitte de bal net vóór en vervolgens over zijn collega-keeper in het net van de tegenpartij. Het bleek het enige en dus winnende doelpunt te zijn voor KOSC en daarmee maakte Joost een wereldgoal.  Ton Siers zorgde niet voor wereldnieuws, maar toonde zich wel een moedig man door een wereldactie. Via Marktplaats verkocht hij de grasmaaier van de klootschieters de Brink. De maaier verhuisde naar een zigeunerkamp. Daar kreeg Ton een aanbetaling en de rest zou later komen via de bank. Niet dus….  Dus Ton ging terug en pakte zonder pardon de grasmaaier, verkocht deze vervolgens opnieuw via Marktplaats  en kreeg nu alsnog het verwachte bedrag binnen. Zou hij de aanbetaling nog terug hebben gebracht naar de eerste koper?  Robert ter Horst heeft (hopelijk) ook geld verdiend door een grote order binnen te halen met zonnepanelen.  Het mooie is dat Robert dat op zijn eigen manier voor elkaar weet te boksen en er zo voor zorgt dat de wereld er door eerlijke zakenmensen een stuk zonniger uitziet. Gerard Eertman en Jan Bruns zagen het wat minder zonnig in toen ze ontdekten dat er geen sleutel hing om de kantine van de sporthal af te sluiten. Deuren open laten staan durfden ze natuurlijk  niet.  Ze hebben nog wel geprobeerd om wat “sleutelaars” te bellen, maar ze kregen de zaak niet sluitend. Uiteindelijk kwamen ze op het idee om via een raam naar buiten te klimmen. In de bosjes hebben ze een stukje hout gevonden om  als een soort wig tussen raam en kozijn te drukken.  En zo konden lange Gait en kleine Jan zich ook drukken.  In de sporthal was het ook drukken door de vele toeschouwers tijdens de wedstrijd van het eerste damesteam van Springendal Set-Up ’65 tegen Sliedrecht. De “Trapsupporters” staan al sinds mensenheugenis (lees, de oprichting van de trap) op dezelfde plek naast deze trap. Een aantal Sliedrechtsupporters had een plek ingenomen links van de trapsupporters. Ze zagen daardoor niet het gehele veld. Zij sommeerden de trapsupporters om een andere plek op te zoeken. Hah!! Hah!!  Gelukkig is het volleybal en kwam het natuurlijk niet tot een handgemeen. De Sliedrecht supporters kozen eieren voor hun geld en zochten  zuchtend een ander plekkie. Als ze waren blijven zitten , hadden ze niet helemaal  gezien dat hun ploeg met 3-0 ging verliezen van een ontketend Ootmarsums volleybalteam. …..Sportend Ootmarsum mag weer trots zijn op een fantastisch weekend!!!!