Het bleek weer een bijzondere week voor Oatmössche. Op één dag twee waardevolle tradities toegevoegd aan de Erfgoedlijst van Unesco. De Nachtwacht en de Poaskearls/Paasgebruiken zijn een meer dan bijzondere traditie en behoren niet tot een Verdwenen, maar tot een structurele erfenis. Dat is geweldig voor Ootmarsum en zeer zeker voor Nachtwacht Ben Morshuis en de Poaskearls met hun lichtend voorbeeld Henk Eertman en zijn stichting Behoud Paasgebruiken Ootmarsum. Het is een mooi samenspel om de tradities in ere en vooral levend te houden. Wie het eerste van KOSC al jarenlang levend houdt is aanvoerder Fabian Harperink. Hij speelde tegen Schalkhaar zijn 250e officiële wedstrijd voor het eerste elftal. Leo Bossink gaf dat als stadionspeaker aan en dat was het dan. Geen bloemetje, geen staande ovatie, maar uiteraard wel de enorme waardering van de Siepelsaegh voor de inzet, het enthousiasme, het verantwoordelijkheidsbesef en de discipline van de kleine generaal van KOSC 1. Jan ter Horst heeft ook verantwoordelijkheid, bijvoorbeeld voor de KOSC kantine. In die rol trakteerde hij de spelers van het eerste op lekkere gebraden kippenvleugeltjes onder het mom dat de spelers daardoor ‘vleugels ‘ krijgen. Het is misschien handig om deze een volgende keer vóór de wedstrijd aan de voetballers te geven. Dan hebben de supporters er ook nog wat aan, dus dubbel voordeel………Het voordeel van een succesvolle profwielrenner is dat hij van de ene wedstrijd naar de andere wordt gevlogen en dat heeft niks met kippenvleugeltjes te maken. Ook Tom Veelers is één van de gelukkigen, maar de turbo wielrenner had de pech die vele vliegtuigpassagiers al kennen. Zijn koffer ‘fietste’ niet mee en dus moest hij het een paar dagen met zijn handbagage doen. Iedere dag dezelfde onderbroek bevordert wel een soort eindstreep, maar dat is niet de finishlijn. Voor de deelnemers van de Midvastenloop is het bereiken van de finish na 40 kilometer een prachtig maar soms moeilijk te halen doel. Gelukkig is ergens onderweg Hanny Claessen om de deelnemers een duwtje in de rug te geven. Als EHBO-er zit ze bij café Max in Agelo en sinds mensenheugenis heeft ze hetzelfde potje (baby)talkpoeder bij zich. Een kleine 50 jaar geleden aangeschaft voor de babybilletjes van haar zoon Rogér en Pascalle en nog steeds doet het dienst voor de schrale plekjes. Het blijkt onuitputtelijk te zijn net als Hanny, die gelukkig nog altijd met een flinke knipoog in het leven staat. Dat geldt ook voor de verkeerslichten op de Kuiperberg. Een knipoog om door te rijden en een knipoog om te stoppen. Door de diepgaande grondverschuiving bij de Kleikoel blijkt deze verkeersregulatie nodig. Gelukkig hoef je nooit lang stil te staan en gaat het licht snel op groen, net als voor de dichtbijgelegen Wyllandrie waar ook de brandweer het licht op groen heeft gezet voor de opvang van de 230 vluchtelingen. Tenminste als we iemand geloven, die om het maar bij een brandweerterm te houden, dicht bij het vuur zit. Ook bij die komst van vluchtelingen mag je best even bij stilstaan. Hopelijk wordt dit een hulp biedende situatie waar Ootmarsum later trots op zal zijn, net als op de Nachtwacht en de Poaskearls. Al hoeft natuurlijk niemand te vinden dat dit ook een traditie moet worden….
