Vroeger wist men niet ander en dat ‘vroeger’ ligt toch wel 70 jaar achter ons. Rondom de kerk lag gazon en er was een laag stangetje tussen paaltje bevestigd, zodat je niet met een wagen of zo het gras kon oprijden. Maar een bal van voetballende jongens trok zich van zo’n afscheiding niks aan. Ook voor de jongens was het een kleinigheid de bal even van het gazon te halen. Maar dat was verboden.
Op meerdere plaatsen stond een bordje met de tekst “Verboden zich op het gras te begeven”. Overtreders werden bestraft.
Tot ver in deze eeuw heeft het gras zich gehandhaafd. Dat wil zeggen: in de laatste ‘gras’jaren was hier en daar een aantal sprietjes te zien. De rest was weg en daarvoor in de plaats was zand en bij regen was het modder.
Het is vooral aan voormalig wethouder Loes Stokkelaar te danken, dat het deel ten noorden van de kerk werd verhard. We weten al niet anders meer en ieder is het er over eens: het is een complete verbetering.
Tekst en foto’s zijn van de Ben Morshuis Stichting
