Frustrerende gevolgen van een bedrijfsinbraak

De meeste mensen lezen ongetwijfeld de Politieberichten na. Het staat er dan koel en zakelijk: Diefstal op de Mors, bijvoorbeeld. Maar achter zo’n zinnetje schuilt vervolgens bij het betrokken bedrijf een zee aan ergernis en vooral frustratie. Bij het bedrijf van Robert ter Horst was het afgelopen week al voor de derde keer raak. Dat heeft veel meer gevolgen voor het bedrijf en haar werknemers dan menigeen beseft. Harriët Wiegman, partner van Robert en ook nauw betrokken bij AGRO-NRG, schreef hierover een treffende column.  Haar gevoelens uit ze met een heldere boodschap: ‘Moet je gaan werken om je te beveiligen en in te dekken tegen risico’s van diefstal!’ Als burger antwoord je dan: ‘Nee natuurlijk niet.’ Helaas dreigt het wel die kant op te gaan!

Lof, ruilhandel, frustratie……..

Niets dan lof voor de politie ‘die is gaan boeven vangen’  (moet ik even van mezelf zeggen, want ik mopper óók als ik op de foto kom als ik achter het stuur zit. Heren politie Oldenzaal en jullie collega’s uit Midden-Nederland: THANK en Klasse gedaan. Nu alleen nog hopen dat er ook iets van de gestolen spullen teruggevonden wordt. Zo niet: geef mij die bus van die stoute mannen maar, hebben we in ieder geval een soort van ruilhandeltje……………………………

Los van de gestolen goederen en de uren die hier in gaan zitten voor iedereen (politie, werkgever en collega’s, die de gejatte materiaalgegevens erbij moeten zoeken, planningen moeten omgooien, nieuw materiaal moeten huren en kopen.  De verzekeringsmappen worden  erbij  gepakt.  Achteraf blijken ze  zinloos,  omdat ‘een afgesloten hek en kopslot niet onder voldoende beveiliging vallen en u niet doorgaat voor de koelkast’

Dus de volgende keer rijden we de rolsteigers maar de kantine in: daar hebben we ’s NACHTS nog wèl plek.  Of Robert moet het in zijn hoofd halen om dat hok te gaan gebruiken als woon-unit om ‘zelf boeven te gaan vangen’)…

Om mijn zin af te maken waar ik mee begon: los van de gestolen goederen en de extra gemaakte uren, ben ik gewoon gefrustreerd en voel onmacht! Wat mij persoonlijk verdrietig maakt (in dit land) is dat het je op een gegeven moment wel heel moeilijk wordt gemaakt om door te gaan met een bedrijf …. Volgens mij was het doel van ‘later ga ik werken’ nooit om te gaan werken om je te kunnen beveiligen en in te dekken voor de risico’s van diefstal……… De kosten van het beveiligingssysteem zijn hoger dan al het gejatte materiaal bij elkaar. De optelsom van een ‘zinloze’ torenhoge verzekering, de investering in beveiliging, de dagwaarde van de gejatte spullen, nieuw aan te schaffen materiaal en de extra uren die hier in gaan zitten zijn wel heeeeeeeeeeeeeeel jammer geld. Daar word je echt niet blij van. En nu?
Nu niks…..want het is blijkbaar niet anders. Dus over tot de orde van de dag, want er zijn ergere rampen en klagen helpt niet (maar het lucht wel op). Dus prettig weekend allemaal en hou een oogje in het zeil bij je buurman en buurvrouw ….dan doe ik dat ook

Harriët Wiegman

< Vorig / Volgende bericht >