Vader en zoon Kuipers boekten met hun jonge duiven de eerste overwinning van het seizoen. Deze jonge garde bleek regenbestendig, want opnieuw kampte de vlucht met matige weersomstandigheden en met name op het laatste traject in en naar Twente. Niet alle leden van de Othmarvliegers waren blij met de lossing, maar in het onderstaande verhaal weerlegt Martin Weghorst deze kritiek. Ook valt er te lezen dat Theo Luttikhuis als de grote pechvogel/pechduif uit deze wedstrijd kwam, want zijn elektronische tijdwaarneming viel uit op het moment dat zijn eerste duif binnenkwam. Tijd voor een nieuwe tijd(waarneming)????

Juli 2014, hartje zomer en dat zou tot prachtige vluchten moeten leiden ! Helaas, zoals zo vaak, is de droom mooier dan de harde realiteit. Al wekenlang kampt de duivensport met lastige weersomstandigheden, zelfs van dien aard dat de eerste reguliere wedvlucht met jonge duiven vorige week werd afgelast. Daarvoor in de plaats kwam een doordeweekse oefenvlucht vanuit Groesbeek. Duivenmelkers zijn zuinig op hun jonge garde: er wordt alleen maar opgeleerd onder goede weersomstandigheden en als de vooruitzichten niet al te best zijn, zijn er altijd wel liefhebbers die hun duiven thuis laten. Cruciaal bij het opleren van de jonge duiven is de ervaring die ze opdoen in de vrachtwagen, waarmee gewoonlijk gelost wordt. Hoe vaak ze ook door de eigenaar weg zijn gebracht om ze op te leren, een nacht mand in de vrachtwagen is daarbij cruciaal. De eerste oefenvlucht levert voor de onervaren duiven geheid problemen op met in de regel achterblijvers als gevolg. Dat was 50 jaar geleden al zo en dat zal altijd wel zo blijven.

Heeft de liefhebber bij het opleren de keus om ze al dan niet in vrijheid te stellen, bij de wedvlucht beslist de lossingscommissie van de afdeling. Hun keuze wordt mede bepaald door het advies van het Instituut Wedvluchtbegeleiding en een aantal meteorologen. Zaterdag 26 juli stonden de jonge duiven van kring 2 van afdeling 9 (waaronder die van de Othmarvliegers) in Maaseik (165 kilometer) te wachten voor hun eerste serieuze test. Hoe het weer in het overige deel van Twente was, is onbekend, in ieder geval was het in Ootmarsum niet al te best: zwaar bewolkt met van tijd tot tijd regendruppels. Buienradar gaf het ook al aan: regenbuien trokken vanuit Duitsland Twente binnen. Kennelijk was het op de vlieglijn beter gesteld en werd er tot ontzetting van menigeen gelost om 12.00 uur. Waar velen dus bang voor waren……. gebeurde. Op het moment dat de duiven zouden moeten arriveren hield het op met zachtjes te regenen, het begon te plenzen ! Als het tijd van duiven is, vallen er duiven. Zo ook op deze vlucht maar het ging allemaal maar heel erg mondjesmaat. Het gebeurt niet al te vaak dat de duiven terugkeren in de stromende regen en als dat dan toch gebeurt dan is enige bewondering voor de geleverde prestatie op zijn plaats. Naderhand bij het afslaan van de klokken, was de kritiek op het deze lossing in het zomerverblijf van de Othmarvliegers niet van de lucht. Toch is dat niet helemaal terecht. Op buienradar was te zien dat het buiencomplex, anders dan de verwachting was, slechts langzaam verder trok en zelfs bleef rondcirkelen. Daarbij is ook nog van belang dat wachten tot de zondag eigenlijk geen optie is. De duiven zijn nog te onervaren om dat mee te maken en daarbij, de weersverwachting voor de zondag was zeker minder dan die voor zaterdag. De lossingscommissie stond dus voor een geweldig dilemma. Als 95% van de vlieglijn vliegbaar is, dan ligt een lossing voor de hand. Natuurlijk is het begrijpelijk dat de melkers, die ’s avonds nog niet alle duiven terug hadden, furieus waren. De ervaring heeft echter geleerd dat achterblijvers met regenbuien meer kans hebben om terug te kunnen keren dan in geval van tropische omstandigheden met watergebrek.

Alle bespiegelingen nu even aan de kant, want de duiven van Douwe Kuipers trokken zich van het weer kennelijk niet veel aan en wisten beslag te leggen op plaats 1 t/m 3. Daarmee is voor Kuipers het seizoen nog niet gered, de prestaties met de oude duiven waren niet volgens de verwachting, maar om met soigneur/vader Gerard Kuipers te spreken: “Het begin is d’r !”

Pechvogel van de dag was Theo Luttikhuis. Zijn elektronisch constateersysteem viel uit op een moment waarop hij by far de eerste prijs had kunnen pakken, dus nog voor het trio jonge duiven van Kuipers. Saillant detail daarbij is dat zijn systeem al ruim een jaar kuren vertoond. Nu moest Luttikhuis volstaan met een 4^e plek. De weekendprijs op deze vlucht werd geschonken door Arjan Smelt, de huidige uitbater van Café Blom, die de tijd en moeite nam om de prijs zelf uit te reiken. Da’s mooi en in ieder geval voor herhaling vatbaar.